ارتباط پزشک و بیمار در شبکه روابط میان فرهنگی تجربه درمان در محیط های چند فرهنگی بیمارستان های دولتی تهران

حوزه ارتباطات سلامت، یکی از حوزه­ های در حال رشد است که مفاهیم سلامت را به ارتباطات پیوند می دهد. یکی از بخش­ های مهم این حوزه، رابطه پزشک و بیمار است. موضوع اصلی این مقاله، بررسی رابطه پزشک و بیمار در بستر ارتباطات فرهنگی است. با توجه به ­الگوهای ارتباطی مختلف که در رابطه پزشک و بیمار حاکم اند، پیش بینی می شود الگوی ارتباطی حاکم در نظام درمانی، الگوی پدرسالارانه یا والدینی باشد. در این تحقیق که به روش مصاحبه کیفی انجام شده و داده ­ها با استفاده از نرم افزار مکس کیودا تحلیل شده­اند، برای رسیدن به هدف تحقیق، با ۱۵ بیمار که دارای قومیت ها و گویش های متفاوت بودند و همچنین ۱۰ پزشک و اینترن و رزیدنت که در سال ۱۳۹۸ تجربه کار را در بیمارستان­ های دولتی شهر تهران داشتند، مصاحبه انجام شد و نتایج آن در سه مرحله کدگذاری و تحلیل شدند. در هر دو گروه، ۳ دسته کد فراگیر شامل اختلالات ارتباطی اطلاعاتی، اقتدار پزشک و اختلال در ارتباطات میان­ فرهنگی به­ دست آمد. با توجه به تحلیل و بررسی یافته­ های تحقیق، این نتیجه حاصل شد که اختلال ارتباطی در رابطه پزشک و بیمار به طورعام وجود دارد و مسئله تفاوت فرهنگی، تنها یکی از عوامل تشدیدکننده اختلال ارتباطی میان پزشک و بیمار و در حاشیه این ارتباط است. همچنین این نتیجه حاصل شد که نظام درمانی درحال حاضر درزمینه مهارت­ های ارتباطی، ضعف های زیادی دارد و الگوی ارتباطی پدرسالارانه بر آن حاکم است و خلا آموزش دانشگاهی مهارت­ های ارتباطی به جامعه پزشکی و همچنین جامعه بیماران، مهمترین عامل این ضعف است. با توجه به تحلیل مصاحبه­ های پزشکان، می توانیم پیش بینی کنیم با ورود نسل جدید و جوان به جامعه پزشکی، الگوی ارتباطی پدرسالارانه، به الگوهای مشارکتی و هدایتی تغییر شکل دهند و شاهد خلاهای ارتباطی کمتری در محیط درمان باشیم.

Keywords:

ارتباطات میان فرهنگی , ارتباط پزشک و بیمار , توانش زبانی , توانش فرهنگی