بررسی تاثیر ساختار تواناساز و بازدارنده بر خلاقیت افراد در سازمان

هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر ساختار تواناساز و بازدارنده بر خلاقیت افراد در سازمان بوده است. با توجه به اینکه محیط اطراف سازمان در حال تغییر و تحول می باشد و از طرفی نیازهای ذینفعان سازمان ثابت نیست و مداوم در حال تغییر است، لازم است ساختاری بر سازمان حکمفرما باشد که مدیران آن بتوانند از ظرفیت ها و خلاقیت های افراد سازمان حداکثر استفاده را ببرند تا در نهایت بتوانند خود را با نیازهای مشتریان و تغییرات محیطی تطبیق دهند. روش پژوهش حاضر، توصیفی-تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای و متنکاوی است. ادبیات و سوابق موضوع تحقیق با مراجعه به مقاله های علمی-پژوهشی و سایر مقاله ها، کتاب ها، در حوزه ساختار سازمانی (تواناساز و بازدارنده) و خلاقیت مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. یافته های این پژوهش نشان می دهد که ساختار تواناساز با فاصله گرفتن از قوانین و قواعد سخت و انعطاف ناپذیر، فرصت لازم را برای خلاقیت افراد و کارمندان سازمان فراهم می کند و از طرف دیگر ساختار بازدارنده با داشتن فضا و جو بسته و ایجاد قوانین و رویه های انعطاف ناپذیر، راه را بر خلاقیت افراد سازمان می بندند؛ بنابراین لازم است مدیران، با فاصله گرفتن از قوانین و قواعد انعطاف ناپذیر در سازمان، تشویق ابتکارات و نوآوری ها، حمایت از کارمندان و تصمیم گیری مشارکتی، افراد و کارمندان را توانمند کنند و از ظرفیت ها و خلاقیت های آنها نهایت استفاده را ببرند.

Keywords:

ساختار تواناساز , ساختار بازدارنده , خلاقیت