آشیانگردی ؛ به مثابه استراتژی تاب آوری صنعت گردشگری در بحران کرونا

صنعت گردشگری با وجود داشتن رتبه سوم در بین صنایع جهان، دارای رتبه پنجم در آلودگی های زیست-محیطی و همچنین ساختاری بسیار شکننده در برابر عواملی مانند بلایای طبیعی، تروریسم, انقلاب ها و شورش ها و بحران هاست. بحران کرونا و از سوی دیگر تغییرات در تکنولوژی، فرهنگ و سلایق نسل ها، این صنعت را نیازمند مدیریت بحران و مدیریت تغییر و آینده نگری نموده است. در تحقیق حاضر که با روش مطالعات اسنادی انجام شده است؛ «آشیانگردی» به مثابه استراتژی جهت تاب آوری صنعت گردشگری در دوران کرونا معرفی شده است. «آشیانگردی»، که گذران اوقات فراغت در منزل یا محیط پیرامون آن است، در دو هه گذشته، به عنوان یکی از جایگزین های سفر، و نوعی گردشگری «کند» و «محصول گردشگری پایدار» شناخته می شود. در بسیاری از جوامع توسعه یافته و بالاخص در سال گذشته؛ برای مدیریت بحران در دوران کرونا و تاب آوری این صنعت ، آشیانگردی، مد نظر محققان و صاحبنظران و سیاستگذاران، قرار گرفته است. این تحقیق بر آن است با مرور مقالات و اسناد مرتبط در این حوزه ، به معرفی این شاخه در صنعت گردشگری به عنوان راهکاری جهت تاب آوری این صنعت در دوران کرونا بپردازد. بدین منظور با ارائه چند نمونه از تجربیات اخیر کشورها، به بررسی نقش آشیانگردی و تاثیر آن در توسعه پایدار صنعت گردشگری به ویژه در دوران کرونا پرداخته شده است. امید است این تحقیق بتواند بینش های مفیدی برای سیاستگزاران و فعالان این حوزه ایجاد نماید.

Keywords:

آشیانگردی , تاب آوری , بحران کووید- ۱۹ , صنعت گردشگری