معرفی الگوریتم منطقه بندی جهت تامین انرژی الکتریکی از پتانسیل های بادی و خورشیدی مناطق بیابانی

موقعیت جغرافیایی کشور ایران، منابع بسیار بزرگی از انرژیهای تجدیدپذیراز جمله منابع خورشیدی و بادی را بوجود آورده است که رایگان و سازگار با محیط زیست میباشند. از نظر پتانسیل استفاده از انرژی خورشیدی، ایران، جزء بهترین کشورها در جهان بوده و در بسیاری از مناطق، انرژی تابشی خورشید بسیار بالاتر از میانگین بین المللی است. متاسفانه تاکنون تعداد محدودی از سامانه های خورشیدی در مناطق مختلفی از کشور مانند استانهای خراسان، سیستان و بلوچستان، یزد و کرمان نصب و راه اندازی شده است. در رابطه با انرژی برق- بادی نیز بررسی ایستگاه های سینوپتیک کشور نشان میدهد که بسیاری از مناطق ایران، قابلیت توان تولید برق- بادی دارند. سواحل دریای عمان، جزایر خلیج فارس، مناطق ساحلی در استان خوزستان، مناطق شرقی کشور و نواحی پراکندهای از جمله منجیل، اردبیل، بیجار و رفسنجان، نواحی بادخیزی از کشور هستند که پتانسیل تولید برق-بادی در آنها وجود دارد. اگرچه، مناطق بسیاردیگری هم در کشور وجود دارند که در زمانهای محدودی از سال امکان تولید برق- بادی در آنها وجود دارد. در این پژوهش، الگوریتم منطقه بندی باتوجه به مطالب فوق الذکر برای استفاده از سیستمهای مبتنی بر منابع انرژی تجدیدپذیر بادی و خورشیدی برای توسعه پایدار و بهرهبرداری از منابع مختلف انرژی در دسترس در استان سیستان و بلوچستان به عنوان یک منطقه محروم و در عین حال سرشار از منابع تجدیدپذیر مورد بررسی قرار گرفته است. استان سیستان وبلوچستان، دومین استان پهناور کشور بعد از کرمان است که در جنوب شرقی ایران قرار دارد که بیش از ۱۱ درصد از مساحت کل کشور را به خود اختصاص داده است. استان سیستان و بلوچستان از لحاظ طبقه بندی اقلیمی در ناحیه اقلیمی بیابانی و خشک است. هدف این مقاله، ارائه روشی برای بهبود عملکرد ریزشبکه پیشنهادی در منطقه شرقی کشور از طریق بهبود کیفیت توان میباشد. الگوریتم منطقه بندی پیشنهادی، اولویت منابع تولید پراکنده را برای تغذیه بارهای سیستم با سه هدف کاهش تلفات، حفظ اندازه ولتاژ در محدوده های استاندارد کیفیت توان و کاهش توان مبادله شده با شبکه اصلی دنبال میکند.

Keywords:

انرژی تجدیدپذیر , الگوریتم منطقه بندی , کیفیت توان , ریزشبکه