بررسی روشهای تولید نانوسیال پایدار و تولید نمونه آزمایشگاهی نانوسیال پایدار آلومینا/آب مقطر
Publish place: Third National Congress of Chemistry and Nanochemistry from Research to National Development
Publish Year: 1400
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 843
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
MRSS03_021
Index date: 31 July 2021
بررسی روشهای تولید نانوسیال پایدار و تولید نمونه آزمایشگاهی نانوسیال پایدار آلومینا/آب مقطر abstract
بهینه سازی ویژگی های ضعیف انتقال حرارت سیالات که به طور معمول در صنعت مورد استفاده قرار می گیرند، در حالحاضر به یکی از مسائل مهم و قابل بحث تبدیل شده و طیف گسترده ای از تحقیقات را به خود اختصاص داده است. فلذااستفاده از نانوسیالات که اصطلاحی ست برای تعلیق ذرات جامد در اندازه نانومتر در سیالات معمولی، پیشنهاد می شود. دراین پژوهش، پایداری نانوسیال آلومینا با درصد جرمی ۰/۲ درصد بر پایه آب مقطر به طور تجربی مورد بررسی قرار گرفت آزمایش ها با هدف بررسی تاثیر عواملی چون مدت زمان همزنی، مدت زمان موج دهی مافوق صوت، نوع و غلظت مادهفعال کننده سطحی و استفاده از صمغ زانتان بر پایداری نانوسیال طراحی شده اند. میزان پایداری نانوسیال به کمک تصویرSEM مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که میتوان با استفاده از سورفکتانت سدیم دودسیل سولفات با درصدجرمی ۰/۱، دو ساعت همزنی، پنجاه دقیقه موجدهی مافوق صوت با استفاده از دستگاه اولتراسونیک پروب و استفاده از صمغ زانتان با درصد جرمی ۰/۱ به نانوسیال پایدار دست پیدا کرد. آزمایشات نشان می دهد که تحت شرایط فوق الذکر، نانوسیال تولید شده برای مدت زمان حداقل ۲۰ روز بدون ته نشینی، پایداری خود را حفظ کرده است.
بررسی روشهای تولید نانوسیال پایدار و تولید نمونه آزمایشگاهی نانوسیال پایدار آلومینا/آب مقطر Keywords:
بررسی روشهای تولید نانوسیال پایدار و تولید نمونه آزمایشگاهی نانوسیال پایدار آلومینا/آب مقطر authors
مهدیه احمدی
دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی انرژیهای تجدیدپذیر، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
مجید احمدلوی داراب
عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی شیمی و نفت، دانشگاه تبریز
محمدعلی میسمی
عضو هیئت علمی دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
یحیی عجب شیرچی
عضو هیئت علمی دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز