بازبینی تاثیر هویت مکان در رضایتمندی فضاهای محیط مسکونی (تحلیل بر کیفیت فضای میانی - انسانی و محیطی در رضایمتمندی ساکنین در مجتمع هایمسکونی شهر اهواز)

همواره ارتباط بین رضایتمندی فرد از محله خود و شناخت هویت خویش مورد سوال روانشناسان و طراحان محیطی بودهاست. پیوسته زیرسوال بودن بافت شهرهای جدید در نادیده گیری شکل گرفتن هویت و همچنین عملکرد خوب فضاهای بازمحله های قدیمی در برقراری تماس افراد و تعامل اجتماعی مطرح بوده است. رابطه مطلوب اجتماعی بین ساکنین به عنوان یکیاز مولفه های رضایتمندی مسکونی، تعلق اشخاص به مکان و شکل گیری هویت مکان را در بین آنها دربردارد، و بیانگر آن استکه حس هویت فردی از محله خود عمدتا با جنبه های اجتماعی از رضایتمندی افراد در تعامل است. پس رضایتمندی مسکونیدر واقع به شدت به تعلق شخص به فضای زندگی وابسته است و به طورکلی به کیفیت تشخیص هویت مکان مرتبط می شود.فضای میانی به مثابه اتصال دهنده عرصه درون و بیرون در مسکن می باشد. مقاله حاضر درصدد بررسی کیفیت این فضا وچگونگی تاثیر آن بر کیفیت زندگی در مجتمع های مسکونی شهر اهواز است. پرسش اساسی پژوهش این است که "کیفیتفضای میانی چه تاثیری بر شکل گیری کیفیت های انسانی- محیطی مجتمع های مسکونی دارد؟" بر همین اساس، کیفیت فضایمیانی همچون متغیری مستقل بر کیفیت های انسانی- محیطی به عنوان متغیری وابسته تاثیرگذار است. بر اساس ادبیات اینپژوهش، متغیر وابسته شامل مفاهیم "محرمیت و قلمرو"، "هویت"، "امنیت" و "تعامل اجتماعی" می باشد. برای پاسخ بهپرسش تحقیق، ابتدا با مرور سابقه موضوع، مفاهیم و نظریه های مرتبط تحلیل شد. در ادامه جهت ارزیابی الگوی نظری هفتمجتمع از میان مجتمع های مسکونی مورد بررسی انتخاب گردید و پرسشنامه های مناسب در میان آنها توزیع شد. لازم به ذکراست که روش تحقیق در این مقاله ترکیبی از مطالعه موردی با روش کمی تحلیل همبستگی است. نتایج حاصل از پژوهشنشان میدهد کیفیت فضای میانی مجتمع، بر شکل گیری کیفیت های انسانی- محیطی در مجتمع های مسکونی شهر اهواز تاثیرمستقیم دارد. به عبارتی همزمان با بالا بودن میزان متغیر کیفیت فضای میانی، میزان متغیر وابسته بالاتر می باشد و بالعکس.

Keywords:

رضایتمندی , هویت مکانی , کیفیت انسانی و محیطی , اهواز , مجتمع مسکونی