ارزیابی پتانسیل ترسیب کربن در خاک و مقابله با بیابان زایی

بیابان زایی یکی از پیچیده ترین تهدیدهای محیط زیستی با اثرات منفی اقتصادی- اجتماعی است که با گذشت زمان نقش فزاینده ای در شدت تخریب زمین ایفا میکند. ارزیابی پتانسیل ترسیب کربن در خاک های ۷ کشور جنوب آسیا تاثیرتحت کاربری های اراضی و روشهای مختلف مدیریت خاک انجام گردید. مجموع وسعت منطقه مورد مطالعه ۶۴۲ میلیون هکتار است که شامل ۲۱۸ میلیون هکتار اراضی زراعی از جمله ۸۹ میلیون هکتار اراضی زراعی آبی، ۸۵ میلیون هکتار جنگل، ۱۳ میلیون هکتار باغ و ۹۴ میلیون هکتار مرتع می باشد. برآورد ها نشان می دهد که ۸۲ میلیون هکتار تحت تاثیر فرسایش آبی، ۱۱ میلیون هکتار تحت تاثیر فرسایش بادی، ۱۱ میلیون هکتار کاهش حاصلخیزی، ۱۳ میلیون هکتار ماندابی شدن، ۳۳ میلیون هکتار کشور شوریزایی و ۸۳ میلیون هکتار تحت تاثیر بیابانزایی است. میزان کربن آلی خاک در اغلب اراضی کشاورزی کمتر از ۱۰ گرم بر کیلوگرم می باشد. روشهای ممکن برای ترسیب کربن شامل جنگل کاری، احیای خاکهای اراضی تخریب یافته با گیاهان دائمی سریع الرشد و استفاده از روشهای مدیریت پایدار (توصیه یافته) کشاورزی شامل مدیریت جامع مواد غذایی خاک توام با کوددهی ، کشت حفاظتی، کم خاک ورزی یا بی خاکورزی، استحصال و بازیافت آب، اصلاح مراتع و چرای کنترل شده دام با ظرفیت پایین است. نرخ تاثیر کربن در این اراضی پایین و کمتر از ۲۰۰ کیلوگرم بر هکتار در سال با پتانسیل کل ۲۵ تا ۵۰ کربن تریلیون گرم کربن در سال برای چندین دهه می باشد.

ارزیابی پتانسیل ترسیب کربن در خاک و مقابله با بیابان زایی Keywords:

بیابان زایی , ترسیب کربن , دینامیک کربن خاک , جنوب آسیا