بررسی ریزساختار نانوالیاف ژلاتین الکتروریسی شده

الکتروریسی یک روش نسبتا آسان، فراگیرو ارزان است که بطور گسترده برای تولید الیاف نانو بکارگرفته می شود. بیشتر تحقیقات بر روی الکتروریسی پلیمرهای مصنوعی می باشد اما با توجه به جایگاه پلیمرهای طبیعی در محصولات پزشکی که نانو الیاف نقش پررنگی را در این زمینه ایفا کرده تمایل به الکتروریسی پلیمرهای طبیعی همچون ژلاتین به علت خواص زیست تخریبپذیری،زیست سازگاری، آبدوستی و مقرون به صرفه بودن افزایش یافته است. از خواص برجستهی ژلاتین میزان خاصیت آبدوستی بالای آن است که این امر، کاربرد این ماده را در زمینههای پزشکی بطور چشمگیری افزایش داده است. در این تحقیق با تغییر پارامترهای الکتروریسی و محلول، لایههای نانوالیافی با قطر کم و یکنواختی بیشتر با ترکیب درصدهای وزنی مختلف از ژلاتین الکتروریسی گردید. ریزساختار نمونهها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی ( )SEMبررسی شد. امتزاجپذیری با استفاده از آزمون طیف سنجی اشعه مادون قرمز ( )FTIR/ATRو گرماسنجی افتراقی پویشی ( )DSCمورد آزمون قرار گرفتند. نانوالیاف تهیه شده عاری از بید، امتزاج پذیر، بدون جدایی فازی و در محدوده قطری  ۸۰-۳۸۰نانومتر بودند

Keywords:

الکتروریسی , ژلاتین , زیست تخرب پذیر , نانوالیاف