ارزیابی پایداری نانوذرات صمغ فارسی جهت افزایش استحکام و مقاومت آثار پارچه ای سلولزی تاریخی

هدف این پژوهش، بررسی پایداری نانو ذرات صمغ فارسی جهت افزایش استحکام و مقاومت پارچههای سلولزی تاریخی در راستای ممانعت از فرایند فرسایش آن ها می باشد. روش پژوهش، استخراج نانو ذرات صمغ فارسی، بهینه سازی آن و اسپری تیمار حاصل، روی نمونههای پارچهای بوده و یک عدد نمونه از هر درصد وزنی جهت مقایسه، تحت پیرسازی رطوبت- دما و نور قرار داده شد. پتانسیل زتای ماده به منظورتاثیر پایداری ماده صورت گرفت. به منظور بررسی اسیدیته و ذخیره قلیایی در نمونه ها،pH سنجی محلول و نمونه های تیمار شده انجام شد. جهت بررسی میزان استحکام و مقاومت نمونه های تیمار شده، نمونه ها توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و آنالیز مقاومت مکانیکی مطالعه گردیدند. نتایج پتانسیل زتا حاکی از پایداری بالای نانو ذرات به میزان بار(mV) ۳/۲۵- است و طی گذشت زمان نیز جزء تیمار صمغ نیز حالت یک دست و یکنواخت خود را حفظ نموده است. pH سنجی، pH نمونههای تیمار شده قبل و بعد از پیرسازی را در محدوده قلیایی گزارش نمود و pHبه میزان ۸۴/۰ تا ۹۲/۰ قبل از پیرسازی به ۹۵/۰ تا ۱۵/۱ بعد از پیرسازی افزایش یافته است. آنالیز SEM، تقویت و ترمیم پیوند شکسته الیاف را گزارش داد. آنالیز مقاومت مکانیکی، افزایش نیروی گسیختگی و تنش کششی را قبل و بعد از پیرسازی نشان داد.

Keywords:

واژگان کلیدی: نانو ذرات صمغ فارسی , پایداری , استحکام بخشی , آثار پارچه ای سلولزی