اثربخشی حساسیت زدایی حرکت چشم بازپردازش در کاهش اضطراب بیماران کرونایی بستری شده در آی سی یو

زمینه و هدف: حساسیت زدایی حرکت چشم باز پردازش (EMDR) یکی از روش های موثر در کمک به کسانی است که از مشکلات ناشی از تجربه های آسیب زا، اضطراب، خاطرات ناخوشایند، اختلال استرس پس از ضربه، سوگ و انواع دیگری از مشکلات هیجانی رنج می برند؛ این پژوهش باهدف بررسی اثربخشی حساسیت زدایی حرکت چشم باز پردازش در کاهش اضطراب بیماران کرونایی بستری شده در آی سی یو انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع طرح آزمایشی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه بود. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران کرونایی بستری شده در آی سی یو بیمارستان امام خمینی تهران بود که ۶ نفر به روش داوطلبانه هدفمند انتخاب شدند. این افراد در جلسات حساسیت زدایی حرکت چشم باز پردازش شاپیرو (۲۰۱۴) به صورت فردی، شش جلسه چهل وپنج دقیقه ای تحت درمان قرار گرفتند و در هر مرحله با استفاده از سیاهه اضطراب اشپیل برگر (۱۹۸۳) ارزیابی شدند. یافته ها: داده ها به روش ترسیم دیداری ، شاخص تغییر پایا و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند ؛ نتایج نشان داد که حساسیت زدایی حرکت چشم باز پرداش توانسته است بر کاهش علائم اضطراب در بیماران کرونایی بستری شده تاثیر معناداری داشته باشد. نتیجه گیری: روش درمانی حساسیت زدایی حرکات چشم باز پردازش می تواند یکی از درمان های موثر در کاهش علائم اضطرابی در مواجه با بیماری کرونا باشد.

Keywords:

Desensitization , Eye movement , Anxiety , COVID-۱۹ , حساسیت زدایی , حرکت چشم , اضطراب , کرونا