اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری، بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی در بیماران آسماتیک

مقدمه: متخصصان پزشکی روان تنی تلاش کرده اند ارتباط اختلالات روانی و بیماری های جسمی را مشخص کنند. تصور بر این است آسیب پذیری بخش های گوناگون بدن به تفاوت های اساسی میان افراد بستگی دارد. یکی از روش هایی که به نظر می رسد بر مشکلات روانشناختی بیماران آسم موثر باشد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری، بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی در بیماران آسماتیک بود. روش بررسی: این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون بر روی ۳۰ بیمار آسمی که با توجه به معیارهای ورود  به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل ۱۵ نفره  منتصب شدند، انجام شد. جلسات درمان پذیرش و تعهد براساس بسته درمانی Hayes و همکاران در ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای بر روی گروه آزمایش تشکیل شد و هیچ مداخله ای بر روی گروه کنترل صورت نگرفت. قبل و بعد از اجرای جلسات پیش آزمون و پس آزمون از هر دو گروه گرفته شد. ابزار گردآوری شامل پرسشنامه های تاب آوری کونر دیویدسون، امید به زندگی اشنایدر و بهزیستی روان شناختی ریف بود. یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری در مولفه های تاب آوری، بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی در بیماران آسماتیک در قبل و بعد از ازمایش وجود دارد (۰۵/۰p<). به این معنی که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری، بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی در بیماران آسماتیک اثر مثبت داشته و این مولفه ها در بیماران افزایش یافته است. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان تاب آوری، بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی بیماران آسماتیک موثر بود. پیشنهاد می گردد از این روش درمانی هم راستا با درمان دارویی در بهبود علایم روانشناختی بیماران آسماتیک استفاده شود.

Keywords:

Acceptance and Commitment Therapy , Resiliency , Psychological Well-being , Life Expectancy , asthmatic , درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , تاب آوری , بهزیستی روانشناختی , امید به زندگی , آسماتیک