اثر شدت جریان و درز و ترک بر درصد آبشویی املاح خاک
Publish place: Fifth National Congress of Irrigation and Drainage of Iran
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 398
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCIID05_070
تاریخ نمایه سازی: 13 مرداد 1400
Abstract:
نیترات حاصله از کاربرد کودهای شیمایی نیتراته به علت بار منفی دچار دفع آنیونی از سطح کلوئیدهای رسی خاک و کاهش راندمان کاربردمی شود و در نتیجه به راحتی از ناحیه ریشه آبشویی میگردد.ماتریکس خاک به علت دارا بودن هدایت هیدرولیکی کمتر در مقایسه با درز و ترک در انتقال املاح و آب کمتر مشارکت میکند ولی حضور مسیرهای درشت منفذناشی از درز و ترک خاک سبب افزایش درصد آبشویی کودها میگردد. در این پژوهش ۹ ستون PVC به ارتفاع ۶۰ سانتیمتر و قطر ۱۶ سانتیمتر استفاده شد. بافت خاک لوم-رسی و شامل دو بخش درز و ترک به عرض ۱ سانتیمتر بود.تیمارهای آزمایش شامل دو دسته، تیمار اصلی درز و ترک و تیمار فرعی سیستم آبیاری بود. تیمارهای اصلی در سه سطح عبارتند از: بدون درز و ترک (M)، عدم ارتباط جانبی بین درز و ترک و خاک( (MC-S، ارتباط کامل بین درز و ترک و خاک .(MC-C) تیمارهای آبیاری عبارتند از: آبیاری سطحی با هد ثابت ۲ سانتیمتر (SI) و آبیاری قطره ای سطحی با دبی ۲ و ۴ لیتر در ساعت(.(DI۴ & DI۲ برنامه آبیاری سه مرحله:۷ ساعت تزریق آب مقطر، ۲ ساعت تزریق محلول نمکی ۱۷۶) و ۶۱/۸ میلیگرم یون خالص نیترات و کلراید) و ۸ ساعت تزریق آب مقطر بود. نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین درصد آبشویی به ترتیب در سیستم های SI و DI۲ رخ داد. همچنین حضور درز وترک (MC-C) در مقایسه با خاک بدون درز و ترک (M)سبب افزایش درصد آبشویی شد. در لایه سطحی خاک دو تیمار M-DI۲ و MC-S–DI۲نیز به علت دبی کم جریان آب و تزریق محلول شاهد تجمع املاح مشاهده شد.
Keywords:
Authors
زهره ناظم
دانشجوی دکترای گروه مهندسی آب، دانشگاه شهرکرد
سیدحسن طباطبائی
دانشیار گروه مهندسی آب، دانشگاه شهرکرد