ارزیابی ایمنی بافت های تاریخی در انطباق با مبحث بیست و یکم مقررات ملی ساختمان (پدافندغیرعامل)(نمونه موردی: محله تاریخی بازارچه حسن آباد اصفهان)

زندگی و بقا همواره آرزو و هدفی دیرینه برای آدمی بوده است. هدفی که دستیابی به آن درگرو آمادگی و مقابله با تهدیداتی است که میتواند هم طبیعی باشد و هم انسانساخت. محله تاریخی حسن آباد اصفهان از محالت اریخیت و با بافتی نسبتا ارگانیک و دست نخورده است که بدون شک ملاحظات ایمنی و امنیتی متناسب با روزگار شکل گیری خود را دارا است. همچنین در طی تاریخ مداخالتی در آن شکل گرفته که بدو ن شک وارد حیطه ایمنی نیز شده است. اما امروزه جنس تهدیدات همگام با تمامی ابعاد زندگی نیز خود را به روزکرده و مسلما مقابله و رویارویی با آن نیز بایستی بهروز صورت گیرد. از اصول و الزاماتی که امروزه به صورت قانونی در راستای افزایش ایمنی شهر و بافت و معماری موردتوجه است، «مبحث بیست و یکم قانون ملی ساختمان» است. در مطالعه کتابخانه ای و میدانی صورت گرفته، این محله تاریخی با اصول مطرحشده در این مبحث، مقایسه گردید و میزان ایمنی بافت مذکور سنجیده شد و در آن مشخص شد که محدوده تا حدود قابل قبولی دارای ایمنی است و در ادامه پیشنهادهای برای موارد موردنیاز جهت اصالح مبحث بیست و یکم ، جهت به کارگیری در بافت های واجد ارزش تاریخی ارائه شده است.

Keywords:

حسن آباد , مبحث بیست و یکم , مقررات ملی ساختمان , پدافند غیرعامل , مرمت شهری , بحران