بررسی حضور زنان در فضاهای شهری با تاکید بر شهر های ایرانی- اسلامی

شهر اسلامی تجلی گاه عدل به عنوان ویژگی بارز فعل الهی و اصل اساسی جهان اسلام، مطرح است. عدالت از جهات مختلف از جمله عدالت در فضای شهری قابل توجه است. حفظ و اعمال ارزشهایی مانند محرمیت، آرامش، خلوت، حیا، سادگی، تنظیم شرایط محیطی در انواع اقلیم ها و توجه به درون بیشتر از بیرون سبب شد تا یک سلسله مراتب قوی و منحصر به فرد در شهرهای اسلامی به وجود آید. سلسله مراتب یکی از اصول حاکم بر جهان هستی و عالم وجود می باشد و مراتب عالم که از خالق باری شروع شده و به موجودات ارضی ختم میشود . سلسله مراتب در شهرهای اسلامی گذشته، به عنوان یک وجه مثبت کنترل نحوه استفاده زنان از فضاهای شهری، مطرح بوده است با این حال در بررسی تاریخی، نتایج نشان می دهد جنسیت زن یکی از عوامل مهم ایجاد محدودیت است. ترس از تعرض، و تجاوز، زنان را از فضای شهری دور نگه می دارد همچنین باید به مولفه های فرهنگی و اجتماعی حاکم بر شهر اشاره کرد که حضور زنان را به شرایطی منوط می داند، که این وضعیت برخواسته از اجتماع است و عموما فضاها را به تملک مردان در می آورد ویا به نوعی زنان را برای حضور در فضاها، به همسران و کودکان خود وابسته می کند. آنان به تسهیلات خاصی از فضا نیازمند هستند تا اطمینانشان از حضور امن در فضاهای شهری افزایش یابد. برای حضور این قشر از جامعه در فضاهای شهری ایمن سازی این فضاها یکی از ضروریات اساسی شهرسازی به ویژه شهرسازی ایرانی-اسلامی است. این نوشتار با بررسی وضعیت زنان در فضاهای شهری و اتخاذ رویکردی توصیفی- تحلیلی، محدودیت های حضور زنان در این فضاها را جستجو نموده و در نهایت راهکاریی به منظور افزایش حضور زنان در فضاهای شهری در راستای تامین امنیت، افزایش نظارت، کاهش ترس پیشنهاد می شود.

Keywords:

زنان , فضاهای شهری , شهر اسلامی , امنیت