ارزیابی اثرات زیست محیطی صنعت سیمان در نظام برنامه ریزی شهری مطالعه موردی: شهر لوشان

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 283

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICACU01_0131

تاریخ نمایه سازی: 17 مرداد 1400

Abstract:

وقوع انقلاب صنعتی، افزایش تعداد شهرها و میزان جمعیت شهرنشین، ابتدا در اروپا (از قرن (۱۹ و سپس در کل جهان (پس از جنگ دوم جهانی) را به همراه داشت. همزمان با تغییر در سبک زندگی مردم و مصرف زدگی شدید جوامع توسعه یافته و در حال توسعه، نیاز به تولیدات صنعتی فزونی یافت. در این بین یکی از صنایع رو به رشد، صنایع ساختمانی و از جمله صنعت سیمان بوده است. بدیهی است نتیجه فرآیند فوق به چالش کشیدن شدن نظامهای بوم شناختی کره زمین و تبعات زیست محیطی آن بوده است که ضرورت برنامه ریزی و مدیریت شهری و منظقه ای را اجتناب ناپذیر نموده است.پژوهش پیش رو در چنین فضایی از ضرورتهای شهرسازی انجام گرفته است. هدف این پژوهش، ارزیابی تاثیر آلاینده های کارخانه سیمان خزر لوشان بر سلامت شهروندان و همچنین کارکرد الگوی گردش آتمسفر بر نظام برنامه ریزی آن بوده است. در انجام این پژوهش، با مطالعه نقشه های هواشناختی در گردش آتمسفر حاکم بر منظقه مطالعاتی، به کارکرد شرایط محیطی بر انباشت و ماندگاری آلاینده های ناشی از کارخانه سیمان خزر لوشان پرداخته شده است. بنابراین، سلامت شهروندان و نظام برنامه ریزی در شهر لوشان به عنوان متغییرهای وابسته و در مقابل شرایط محیطی (اقلیمی) حاکم بر شهر لوشان به عنوان متغییر مستقل قابل معرفی میباشد. به عنوان تکنیکهای اجرایی این پژوهش، از مدل راهبردی ۶:۲۷ برای دستیابی به راهبردها و سیاست های کارشناسانه در مدیریت بازتاب های زیست محیطی ناشی از آلاینده های فوق بهره گرفته شده است. نتایج به دست آمده از این پژوهش حاکی از آن است که کارخانه سیمان خزر لوشان نه به عنوان عامل تشدید، بلکه به عنوان عامل انباشت و ماندگاری آلاینده های جوی قابل معرفی است. در نتیجه گیری از پژوهش حاضر پس از آزمون فرضیه های تحقیق، پیشنهادهای برآمده از سیاستهای اجرایی مدل ۶:۲۷ در مواردی از قبیل: پارک کنار رودی، مجتمع ورزشی روباز و کاشت گیاهان مقاوم در برابر آلاینده ها ارائه شده است.

Authors

فریدون گودرزوند چگینی

کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری،

حسین اینانلو

عضو هیئت علمی گروه شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین