برنامه ریزی توسعه فضاهای شهری با تاکید بر شاخص های شهر هوشمند (نمونه موردی: منطقه ۷ شهرداری تهران، سهروردی-باغ صبا)

شهر به عنوان خاستگاه تمدن بشری همواره مورد توجه نظریه پردازان علوم مختلف بوده است. فضای پیچیده شهر، انسان های اندیشمند را برای رهایی از مشکلات و نارسایی ها در رسیدن به حد متعالی زندگی به فکر اصلاح و ایجاد ساختارهای جدید شهری وادار نموده است. امروزه شهر هوشمند و شهر الکترونیک به عنوان راهکاری برای حل معضلات شهری مورد توجه برنامه ریزان و شهرسازان و مدیران شهری قرار گرفته است. اکنون شهر هوشمند به شهری گفته می شود که دارای مولفه های هوشمند شامل اقتصاد هوشمند، ترابری هوشمند، محیط زیست هوشمند، شهروندان هوشمند، سبک زندگی هوشمند و مدیریت اداری هوشمند است. هدف پژوهش حاضر برنامه ریزی توسعه فضاهای شهری با تاکید بر شاخص های شهر هوشمند می باشد. پژوهش حاضر از نظر روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی است. چارچوب نظری آن با بررسی متون، نشریات کتب داخلی و خارجی تدوین و ارائه شده است. داده های مورد نیاز با استفاده از برداشت مکانی و تهیه پرسشنامه در مورد دادههای مورد نیاز جمع آوری می شود. دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفته اند. جامعه آماری این تحقیق، ساکنان محله سهروردی-باغ صبا تهران می باشند.

Keywords:

شهر هوشمند , فن آوری اطلاعات و ارتباطات , شهروند الکترونیک , فضاهای دیجیتالی.