نگرشی بر تاثیر اکلکتیزم در آثار وارطان هوانسیان دوره پهلوی اول( ۱۳۰۴ -۱۳۲۰ ه.ش)

معماری التقاطی۱ از مکاتب معماری مدرن قلمداد میشود که اساس آن مربوط به معماری سده ۱۹ اروپا میباشد که در پی مجادله بین دو سبک نئوکالسیک و نئوگوتیک و همچنین شاخه هایی از معماری آرت دکو به وجود آمده است.معماری ایران در قرن اخیر )اواخر قاجار تا به امروز( دچار هرج و مرج و آشفتگی های زیادی شده است. در معماری پهلوی شاهد احداث همزمان ساختمانهایی هستیم که هرکدام بیانگر یکی از مکاتب فکری دوره هایی مشخص از تاریخ ایران هستند که اصطالحا به این گونه ساختمانها لفظ التقاطی نسبت میدهند . این سبک در ایران با شروع دوره پهلوی، در جنبه های هنری و اجتماعی، درخشش فزونی یافت و سبب تحول در معماری ابنیه ی شهرهای در حال پیشرفت و توسعه شد. تغییرات و دگرگونیها در معماری ایران ریشه در مدرن سازی طبق الگوهای غربی همراه با ظهور سبکهای مختلفی همچون آرت دکو و اکلکتیزم )التقاطی( و همچنین به دلیل تحصیل معماران ایرانی در فرنگ و ایجاد فرصتی جهت حضور معماران به نام غربی در ایران دارد. حال سوال این است؛ با توجه به ریشه و تولد این سبک، التقاط گرایی چه جایگاهی در معماری معاصر ایران کسب کرده است؟در این مقاله که به شیوه توصیفی تحلیلی و همراه با جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای می باشد، سعی گردیده معمار؛ وارطان هوانسیان را که با توجه به حجم زیاد آثار بجا مانده، کمتر شناخته شده می باشد، معرفی شود. همچنین تالش شده تا به نحوه ی شکوفایی سبک معماری التقاطی که بر آثار معماری دوران پهلوی اول اثربخش بوده است نیز، پاسخ داده شود.