مفهوم شناسی محبت در رابطه دوسویه خدا و بنده

محبت، عنصری در رابطه دو سویه است که در ارتباط متقابل خداوند و بنده نیز نقش موثری دارد. معنای رایج محبت در میان بندگان، کشش و علاقه قلبی است، اما این معنا درباره خداوند تصورپذیر نیست. این مقاله برای استخراج معانی مطرح شده درباره این دو محبت، به بررسی آیات، روایات و گفتار دانشمندان پرداخته و دریافته است که محبت خداوند به بنده، غالبا به تاویل برده شده تا مانع از فرض جسمانیت برای خداوند باشد؛ به این ترتیب، معانی ای همچون انعام بندگان، کشف حجاب از قلوب بندگان و رضایت از آنان برای آن مطرح شده است که درواقع آثار محبت الهی هستند. محبت بنده به خدا نیز گرچه با برخی معانی تاویلی روبه رو شده، معنای حقیقی آن با دشواری کمتری همراه بوده است. در جریان این محبت دو سویه، همواره خداوند پیشی گیرنده و نخستین دوست دارنده است و محبت بندگان به او نیز محبتی مضاعف از سوی خداوند به آنان است.

Keywords:

آثار محبت , معنای محبت , محبت خدا به بنده , محبت بنده به خدا , معانی حقیقی و تاویلی