سرمایه اجتماعی و احساس امنیت سرمایه گذاران در مناطق روستایی (نمونه: برنجکوبی های شهرستان صومعه سرا)

جبران عقب ماندگی و دستیابی به توسعه پایدار روستایی، نیازمند سرمایه گذاری برای بهره جویی از مزیت های نسبی و توانایی های بالقوه اقتصادی است. هدف پژوهش حاضر، تبیین رابطه سرمایه اجتماعی و احساس امنیت سرمایه گذاران به منظور سرمایه گذاری در مناطق روستایی است که بدین منظور صاحبان کارخانه های برنجکوبی مناطق روستایی شهرستان صومعه سرا بصورت تمام-شماری (۵۵ کارخانه برنجکوبی)، مورد بررسی قرار گرفت. تحقیق حاضر از نظر روش، کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی- تحلیلی است. روش گردآوری اطلاعات نیز به صورت کتابخانهای و پیمایشی (مشاهده مستقیم و پرسشنامه) بود. نتایج تحقیق نشان می دهد، میانگین نمره احساس امنیت مشاهده شده ۱/۳ است که با نمره معیار (۳) اختلاف مثبت و معنی دار دارد. از نگاه سرمایه-گذاران بیشترین احساس امنیت در زمینه امنیت حمایتی با میانگین ۲۶/۳ و پس از آن امنیت اقتصادی، محیط جغرافیایی و قانونی در رتبه های بعدی قرار گرفته اند. امنیت سیاسی و عملکرد نهادی در نمونه مورد مطالعه، معنادار نیست. نتایج بدست آمده از همبستگی پیرسون نشان دهنده رابطه مستقیم و مثبت بین سرمایه اجتماعی و امنیت محیط جغرافیایی، امنیت حمایتی، امنیت سیاسی و امنیت اجتماعی؛ و رابطه ناقص و منفی بین سرمایه اجتماعی و امنیت قانونی می باشد. همچنین بررسی رابطه بین امنیت سرمایه گذاری و شاخص های سرمایه اجتماعی نیز نشان داد، بین امنیت سرمایه گذاری و شاخص های سرمایه اجتماعی (بغیر از مشارکت اجتماعی) رابطه معنادار مستقیم و مثبت وجود دارد. از سوی دیگر، براساس نتایج تحلیل رگرسیونی و ضریب تعیین بدست آمده (۷۹۹/۰)، متغیرهای مستقل حدود ۸۰ درصد از احساس امنیت سرمایه گذاری را در جامعه نمونه تبیین می کنند. نتایج تکنیک چند متغیری تحلیل مسیر نیز نشان داد، شاخص های امنیت قانونی، امنیت سیاسی، امنیت محیط جغرافیایی، امنیت اجتماعی در ارتباط با متغیر امنیت سرمایه-گذاری؛ و همچنین شاخص های عملکرد نهادی و اعتماد نهادی و اعتماد بین فردی و تعمیم یافته و مشارکت اجتماعی در ارتباط با متغیر سرمایه اجتماعی، از عوامل موثر بر احساس امنیت سرمایه گذاری هستند.

Keywords:

سرمایه اجتماعی , ریسک پذیری اقتصادی , احساس امنیت سرمایه گذاری , مناطق روستایی , شهرستان صومعه سرا