بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت های شیرین بیان با استفاده از نشانگرهای مولکولی ISSR
Publish place: Plant Genetic Researches، Vol: 8، Issue: 1
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 264
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PGRLU-8-1_006
تاریخ نمایه سازی: 19 مرداد 1400
Abstract:
در این بررسی برای مطالعه تنوع ژنتیکی ۲۲ جمعیت شیرین بیان از نشانگر مولکولی ISSR استفاده شد. تعداد ۱۲ آغازگر برای تکثیر قطعات DNA ژنومی جمعیت های شیرین بیان استفاده شد. تنوع ژنتیکی مطلوبی براساس نشانگر ISSR در بین افراد مشاهده شد. در کل ۱۳۰ باند تشکیل شد و ۱۰۵ باند دارای چندشکلی بودند. میانگین درصد چندشکلی در بین جمعیت های مطالعه شده برابر ۸۰.۴۷ محاسبه شد. بیشترین درصد چندشکلی به آغازگرهای IS۲۳، IS۲۱، IS۹، IS۱۳ و IS۱۵ اختصاص داشت. میانگین محتوی چندشکلی (PIC) و میانگین شاخص نشانگر (MI) به ترتیب ۰.۳۴۷ و ۲.۴۷ بود. شاخص اطلاعاتی شانون (I) در سطح جمعیت ها بین ۰.۲۰۷ تا ۰.۳۹۳ و شاخص تنوع ژنی نی (h) بین ۰.۱۴۰ تا ۰.۲۷۰ متغیر بود. در کل جمعیت داراب کمترین تنوع ژنتیکی و جمعیت سلطانیه بیشترین تنوع ژنتیکی را نشان دادند. درصد مکانهای ژنی پلی مورف بین ۳۵.۲۴ تا ۶۵.۷۱ درصد متغیر بود. میانگین تعداد آللهای مشاهده شده و موثر در هر مکان ژنی به ترتیب ۱.۴۶ و ۱.۳۴ محاسبه گردید. بر مبنای میزان فاصله ژنتیکی نی، جمعیت های بردسیر و بافت دارای بیشترین تشابه ژنتیکی (۰.۸۸۸) و جمعیت های بردسیر و سلطانیه دارای کمترین تشابه ژنتیکی (۰.۱۳۲) بودند. افراد جمعیت های مختلف مورد مطالعه با استفاده از تجزیه خوشه ای به روش UPGAM و ضریب تشابه جاکارد در سه گروه اصلی گروه بندی شدند. نتایج حاصل نشان داد که نشانگر ISSR سیستم نشانگری قابل اطمینان برای آشکاری سازی سطح بالایی از چندشکلی است و می توان از آن در بررسی تنوع ژنتیکی و انجام برنامه های اصلاحی در شیرین بیان استفاده نمود.
Keywords:
Authors
قاسم اقلیما
Department of Horticulture, Faculty of Agriculture, Zanjan University, Zanjan, Iran
عزیزاله خیری
Department of Horticulture, Faculty of Agriculture, University of Zanjan, Zanjan, Iran
محسن ثانی خانی
Department of Horticulture, Faculty of Agriculture, University of Zanjan, Zanjan, Iran
جواد هادیان
Institute of Medicinal Plants and Raw Materials, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
میترا اعلائی
Department of Horticulture, Faculty of Agriculture, University of Zanjan, Zanjan, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :