مطالعه تطبیقی الگوی ارتباطی پیامبر و اهل بیت (ع) با مهمترین مدل ها در روان شناسی اجتماعی

بیشتر روان شناسان اجتماعی، انسان را موجودی تک بعدی و مادی می دانند. آنها با این پیش فرض، برای تسهیل فرایند اقناع و متقاعد سازی مخاطبان، مدل ها و نظریه هایی را مطرح کرده اند که در قالب دو رویکرد عمده یعنی رویکرد پیام یادگیریو رویکرد شناختی پاسخ بیان شده است. در نقطه مقابل، پیامبر و اهل بیت (ع) با بیان دو بعدی بودن انسان و اصالت بعد فطری او، مدلی را پایه ریزی کرده اند که نقاط اشتراک و افتراق فراوانی با مدل های مطرح در روان شناسی اجتماعی دارد. این مقاله با استفاده از روش تحقیق کتابخانه ای، مهمترین نقطه افتراق دو دیدگاه را در توجه  پیامبر و اهل بیت (ع) به پرورش و رشد نگرش های بعد فطری مخاطبان می داند و مهمترین نقطه اشتراک را در توجه دو دیدگاه، به عناصر اصلی اقناع (ویژگی های گوینده و پیام و شنونده) و همچنین، توجه به شیوه های اقناع و متقاعدسازی مخاطبان می داند. اگرچه در این نقطه اشتراک نیز، دو دیدگاه با یکدیگر تفاوت های زیادی دارند.    

Keywords:

الگوی ارتباطی , اهل بیت (ع) , روان شناسی اجتماعی , متقاعدسازی , اقناع