بهزیستی روانشناختی: نقش تمایز یافتگی، ناگویی هیجانی و قدرت من

مقدمه: بهزیستی روانشناختی به عنوان یکی از مولفه های روانشناسی مثبت با متغیرهای متعدد فردی و خانوادگی در حوزه روانشناسی از جمله تمایز یافتگی، ناگویی هیجانی و قدرت من در ارتباط است. هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش­ بینی بهزیستی روانشناختی براساس تمایز یافتگی، ناگویی هیجانی و قدرت من در بین دانشجویان دانشگاه آزاد قم انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد قم در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ بودند، که نمونه­ ای شامل ۳۵۰ نفر (۱۹۵ نفر مرد و ۱۵۵ نفر زن) به روش نمونه­ گیری خوشه ­ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تمایز یافتگی، پرسشنامه ناگویی هیجانی، ۴ عامل از پرسشنامه ۱۶ عاملی شخصیت کتل و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف بود. برای بررسی و تحلیل داده­ ها از نرم ­افزار آماری SPSS نسخه ۲۶ و آزمون­ های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری استفاده شد. یافته ­ها: نتایج تحلیل داده ­ها نشان داد که تمایز یافتگی، ناگویی هیجانی و قدرت من به صورت معناداری قادر به پیش ­بینی ۲۵/۳۸ درصد از تغییرات بهزیستی روانشناختی بودند (۰/۰۰۱>P). همچنین بین بهزیستی روانشناختی با تمایزیافتگی و قدرت من رابطه مثبت و با ناگویی هیجانی رابطه معکوس داشت (۰/۰۱>P). نتیجه­ گیری: با توجه به یافته­ های پژوهش، نقش تمایز یافتگی، ناگویی هیجانی و قدرت من در پیش­ بینی بهزیستی روانشناختی شایان توجه بود؛ بنابراین می­ توان بیان کرد سطح تمایزیافتگی و قدرت من بالاتر و ناگویی هیجانی کمتر در بهزیستی روانشناختی دانشجویان نقش دارند و از طریق شناسایی و بهبود این متغیرها در دانشجویان می ­توان انتظار داشت که بهزیستی روانشناختی آن ها ارتقا پیدا کند.

Keywords:

Self-differentiation , Alexithymia , Ego strength , Psychological , تمایزیافتگی , ناگویی هیجانی , قدرت من , بهزیستی روانشناختی