بررسی آسیب های حوزه دانشی، مهارتی و نگرشی ارزشیابی کیفی - توصیفی وارائه راهکار جهت بهبود عملکرد: مطالعه موردی استان هرمزگان

هدف این مطالعه، بررسی آسیب های ارزشیابی کیفی و ارائه راهکارهایی جهت بهبود فرایند اجرایی و اموزشی است. روش پژوهش کیفی و جامعه پژوهش شامل معلمان ابتدایی، کارشناسان و صاحبنظران اموزش و پرورش استان هرمزگان است . نتایج نشان می دهد به طورکلی آسیب های ارزشیابی کیفی در حوزه دانشی شامل عدم شفافیت نتایج ارزشیابی، عدم اگاهی از محتوای ارزشیابی، محتواگرایی، سطحی بودن یادگیری، نبود برنامه های آموزشی، عدم برنامه محوری، شناخت ناکافی اولیا، شناخت ناکافی از ویژگیهای فراگیران و گسترش بی سوادی بوده است. یازده مقوله شامل ناتوانی در اجرای اجزای اصلی ارزشیابی، عدم مناسبت سازی، کمبود ابزار و شرایط اجرایی، ناتوانی در جامعیت کاربرد ابزارهای ارزشیابی، دشواری ارزشیابی بیرونی از روند اجرایی، نبود وحدت رویه، افزایش حجم کاری، ناتوانی در کنترل زمان، عدم تخصص گرایی، هزینه تراشی و عدم تسلط بر روشهای جدید آموزش آسیبهای بخش اجرایی و مهارتی ارزشیابی کیفی است. هشت مقوله بی توجهی به سطح کیفی، بی انگیزگی در اجرای ارزشیابی، سهل نگری از سوی مخاطبان، بدبینی به ارزشیابی کیفی، نگاه کمی گرا به ارزشیابی توصیفی، نگاه ابهام امیز به ارزشیابی، نگاه سلیقه ای به ارزشیابی و اضطراب از پیاده سازی ارزشیابی ایجاد کننده اسیبهای بخش نگرشی هستند. هشت مقوله عبارت از تناسب سازی در ابعاد مختلف ارزشیابی، آموزش معلمان مجری ارزشیابی توصیفی، توسعه کیفیت آموزش، ایجاد ارامش روانی برای مجریان و مخاطبان طرح توصیفی، بکارگیری تکنولوژی تدریس از سوی مجریان ارزشیابی کیفی، توسعه امکانات، پذیرش و اعتقاد به ارزشیابی کیفی و آموزش اولیا بهترین راهکارهای بهبود فرایند اجرایی ارزشیابی کیفی در پژوهش پیش رو است.

Keywords:

عملکرد معلمان , ارزشیابی کیفی و توصیفی , بهبود عملکرد