اثر کودهای زیستی وآلی و شیمیایی بر شاخص های رشد ،عملکرد و انباشت نیترات در دانه ذرت.

امروزه کاربرد کودهای الی و زیستی در جهت بهینه سازی مصرف کودهای شیمیایی و همچنین افزایش کیفیت محصول تولیدی حفظ حاصلخیزی خاک در نظام های پایدار کشاورزی، اهمیت ویژه ای پیدا کرده است. به منظور بررسی اثر کاربرد تلفیقی کودهای زیستی، الی و شیمیایی بر عملکرد و کیفیت ذرت دانه ای سینگل کراس سیمون، ازمایشی بصورت اسپلیت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۴ تکرار ودو سال متوالی ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸ اجرا شد. تیمار نیتروژن در سه سطح صفر و ۱۵۰ و ۳۰۰ کیلوگرم در هکتار و با استفاده از کود اوره ۴۶ درصد و تیمار ورمی کمپوست درسه سطح صفر و ۶ و۱۲ تن در هکتار و تیمار مایکوریزا در دو سطح کاربرد و عدم کاربرد دارند. نتایج نشان داد که در مصرف مایکوریزا و ۱۲ تن ورمی کمپوست و ۱۵۰ کیلوگرم ازتدر هکتار شاخص های رشدنسبت به بقیه سطوح برتری داشته است و اثر تیمارها بر روی عملکرد و نیترات معنی دار شده اند. همچنین بیشترین میزان نیترات به دست آمده در عدم کاربرد مایکوریزا ورمی کمپوست و با مصرف ۳۰۰ کیلوگرم ازت خالص در هکتار به میزان ۱۴۲.۷۷ میلی گرم در کیلوگرم دانه به دست امد و بیشترین عملکرد به میزان ۱۶.۹۶ تن در هکتار در کاربرد مایکوریزا و میزان ۱۲ تن ورمی کمپوست و ۳۰۰ کیلوگرم نیتروژن خالص به میزان ۱۶.۹۶ تن در هکتار به دست آمد. همچنین با مصرف ۶ تن در هکتار ورمی کمپوست به همراه مایکوریزا با ۵۰ درصد کود نیتروژن بدون کاهش چشمگیر عملکرد ۱۴.۸۵ تن در هکتار، میزان انباشت نیترات در دانه به مقدار ۴۴.۶۵ میلی گرم در کیلوگرم دانه به دست آمد که نشان می دهد کاربرد کودهای آلی و زیستی به همراه کود شیمیایی باعث تعدیل اثرات زیانبار کودهای شیمیایی نیز می شود.

Keywords:

نیتروژن , ورمی کمپوست , مایکوریزا , شاخص های رشد ذرت , کیفیت دانه