تنظیم داروی انسولین با استفاده از کنترل کننده فازی نوع ۲ با برش های آلفا

کنترل میزان تزریق انسولین در بیماران دیابتی که مجهز به پمپ انسولین می باشند چالش های بسیاری را برای محققین ایجاد نموده است. وجود نامعینی های متعدد که ناشی از تفاوت های فیزیولوژیکی در اشخاص متفاوت می باشد به همراه فعالیت های گوناگونی که هر شخص ممکن است در طول روز انجام دهد می تواند چالش های تزریق مناسب انسولین را به بدن بیشتر نماید. علاو ه بر این، اثرگذاری با تاخیر ورود کربوهیدرات در میزان قند خون بدن، کنترل انسولین را پیچیده تر کرده و ممکن است باعث شرایط خطرناک هایپرگلیسمی و یا هیپوگلیسمی شود. در این مقاله جهت کم اثر کردن نامعینی های ذاتی در مدل بیمار (مبتنی بر مدل ریاضی هورکا)، کنترل کننده های فازی نوع ۲ عمومی با برش های آلفا پیشنهاد شده و برای پیش بینی میزان قند خون در ساعت های بعدی از یک سیستم شبکه عصبی به همراه یک مدل رگرسیون خطی استفاده گردیده است. برای تنظیم بعضی از پارامترهای کنترل کننده نیز الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. برای بررسی اثر بخشی کنترل کننده، اختلال های متعددی در مدل و ورود کربوهیدرات در سیستم حلقه بسته در نظر گرفته شده است. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که کنترل کننده طراحی شده می تواند در شرایط متفاوت علاوه بر کنترل قند خون از بروز دو حالت خطرناک هایپرگلیسمی و هیپوگلیسمی جلوگیری نماید.

Keywords:

دیابت , کنترل سطح گلوکز خون , الگوریتم ژنتیک , شبکه عصبی , کنترل فازی