مقایسه کارکرد اجرایی سازمان بندی مجدد اندیشه در زیرمجموعه های اختلال فزون کنشی/ نارسایی توجه بر اساس مدل بارکلی

مقدمه: هدف از این پژوهش، مقایسه کارکرد اجرایی سازمان بندی مجدد اندیشه در زیرمجموعه های اختلال فزون کنشی/ نارسایی توجه بر اساس مدل بارکلی می باشد. روش: در این پژوهش که از نوع علی- مقایسه ای است، ۵۰ دانش آموز پایه سوم و چهارم ابتدایی مبتلا به اختلال فزون کنشی/ نارسایی توجه (۲۵ دانش آموز مبتلا به فزون کنشی و ۲۵ دانش آموز مبتلا به نارسایی توجه) با استفاده از پرسشنامه علائم مرضی کودکان (CSI-۴) و مصاحبه تشخیصی بالینی، انتخاب شده و با بهره گیری از آزمون بندر گشتالت، آزمون زمان واکنش و آزمون شکل گیری مفهوم ویگوتسکی، مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) تحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که دانش آموزان مبتلا به نارسایی توجه، نسبت به دانش آموزان مبتلا به فزون کنشی، عملکرد بهتری در بازداری رفتاری داشتند ولی در سازمان بندی مجدد اندیشه، تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. نتیجه گیری: به طور کلی، یافته های این پژوهش، نظریه بارکلی را در خصوص نقص کودکان مبتلا به فزون کنشی در بازداری رفتاری مورد تایید قرار داده و در مورد نقص سازمان بندی مجدد اندیشه، رد کرد.

Keywords:

اختلال فزون کنشی/ نارسایی توجه , بازداری رفتاری , کارکردهای اجرایی , سازمان بندی مجدد اندیشه , مدل بارکلی