بررسی رابطه بین فعالیت فیزیکی و حمایت اجتماعی ادراک شده با میزان خودکارآمدی و سلامت عمومی در سالمندان مبتلا به نارسایی قلبی سیستولیک

زمینه و هدف :حمایت اجتماعی ادراک شده (مالی، آموزشی، توانبخشی و باز توانی و....) موجب افزایش سلامت عمومی و خودکارآمدی سالمندان میگردد. در مقابل کاهش تحرک و فعالیت فیزیکی در سالمندان منجر به از دست دادن استقلال و خودمختاری آنان می گردد. هدف اصلی این مطالعه بررسی رابطه بین فعالیت فیزیکی و حمایت اجتماعی ادراک شده با میزان خودکارآمدی و سلامت عمومی در سالمندان مبتلا به نارسایی قلبی سیستولیک میباشد.روش و مواد :روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این مطالعه را تمام سالمندان مراجعه کننده به کانون بازنشستگان آموزش و پرورش شهر تهران در سال ۱۳۹۹ تشکیل میدهند. تعداد ۲۵۰ نفر از سالمندان مبتلا به نارسایی سیستولیک قلبی به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ ) ، پرسشنامه خودکارآمدی (GSE) ، پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده ( SSPQ ) و پرسشنامه فعالیت فیزیکی (FAQ ) می باشد. با استفاده از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و نرم افزار آماری ۲۳-SPSS داده های پژوهش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافتهها :نتیجه مطالعه نشان داد عوامل فعالیت فیزیکی و حمایت اجتماعی ادراک شده ۳۳ % توانایی پیش بینی خودکارآمدی را دارند؛ همچنین فعالیت فیزیکی و حمایت اجتماعی ادراک شده میتوانند ۴۸ % از تغییرات در متغیر سلامت عمومی را تبیین کنند. همچنین بین فعالیت فیزیکی با میزان سلامت عمومی در سالمندان رابطه ی مثبت معنادار وجود دارد ) ۰۵ / ۰ > P(. به این معنا که با افزایش فعالیت فیزیکی، میزان سلامت عمومی در سالمندان افزایش می یابد. نتیجه گیری حمایت اجتماعی به عنوان قوی ترین و نیرومندترین نیروهای مقابله ای برای رویارویی موفقیت آمیز سالمندان با بیماری ها و شرایط تنش زا شناخته شده است. ارتقاء میزان فعالیت جسمانی در گروه سالمندان منجر به افزایش کیفیت زندگی و سلامت عمومی در سالمندان میگردد.

Keywords:

فعالیت فیزیکی , حمایت اجتما عی ادراک شده , خودکارآمدی , سلامت عمومی , نارسایی قلبی سیستولیک , سالمندان