بررسی نقش میانجی خود مراقبتی و تجارب معنوی در رابطه بین بهزیستی روان شناختی با حمایت اجتماعی سالمندان

چکیده مقدمه: توجه به مقوله سلامت روان و بهزیستی روان شناختی در دوره سالمندی را به یک ضرورت تبدیل نمود و برای رسیدن به یک برنامه جامع و اثر بخش در راستای ارتقاء بهزیستی روان شناختی در سالمندان نیازمند پژوهش و بررسی و یافتن عوامل موثر و مرتبط با این متغیر می­باشد. هدف از این پژوهش تعیین نقش میانجی خود مراقبتی و تجارب معنوی در رابطه بهزیستی روان شناختی با حمایت اجتماعی سالمندان بود. روش کار: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی با روش تحلیل مسیر بود. از جامعه تمامی سالمندان مراکز خصوص و عمومی تهران در سال ۹۷-۹۶ ۳۰۰ سالمند (۷۶ مرد، ۲۲۴ زن) به روش نمونه گیری طبقه­بندی نظامند انتخاب گردیدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه بهزیستی روان شناختی ریف، پرسشنامه حمایت اجتماعی، مقیاس خودمراقبتی و پرسشنامه تجارب معنوی بود. در این پژوهش برای تحلیل یافته­های پژوهش از آزمون سوبل، تحلیل مسیر و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که متغیر حمایت اجتماعی به طور غیرمستقیم از طریق خود مراقبتی و تجارب معنوی با بهزیستی روان­شناختی رابطه معنی­دار دارند(p≤۰/۰۰۵). نتیجه ­گیری: مدل پیش­بینی بهزیستی روان شناختی سالمندان بر اساس حمایت اجتماعی با میانجیگری خود مراقبتی و تجارب معنوی از برازش مطلوبی برخوردار است.

Keywords:

بهزیستی روان شناختی , سالمندان , حمایت اجتماعی , خود مراقبتی , تجارب معنوی