بررسی ارتباط بین فرسودگی شغلی با برخی ویژگی های جمعیت شناختی پرستاران شاغل در بیمارستان های تابعه آجا در شهر تهران

مقدمه: فرسودگی شغلی یکی از مشکلات قابل توجه در کارکنان سازمان های بهداشت و درمان به ویژه پرستاران است که منجر به افزایش خطاهای بالینی، نارضایتی بیمار، ترک حرفه و پیامدهای منفی می شود و نهایتا کمبود نیروی انسانی را به دنبال دارد. با توجه به ماهیت حرفه پرستاری و نقش کلیدی آن در مراقبت مددجویان، برآن شدیم تا در این مطالعه به بررسی ارتباط بین فرسودگی شغلی با برخی ویژگی های جمعیت شناختی پرستاران شاغل در بیمارستان های منتخب آجا در شهر تهران بپردازیم. روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی (توصیفی- تحلیلی)، تعداد ۳۲۲ پرستار شاغل در بیمارستان های تابعه آجا در شهر تهران در سال ۹۲-۱۳۹۱ به روش تصادفی چند مرحله ای وارد مطالعه شدند و از نظر فرسودگی شغلی مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها از ویرایش فارسی پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفته است، استفاده شد. سپس، داده ها با نرم افزار SPSS نسخه ۱۹ و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی مورد تحلیل قرار گرفتند. ۰۵/۰>p به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: آزمون های آماری نشان دادند که بین برخی ابعاد فرسودگی شغلی با متغیرهای جنس، سطح تحصیلات، تاهل، تعداد فرزندان، بیمارستان محل اشتغال، اشتغال در حرفه پرستاری در مراکز دیگر، ترک محل کار، غیبت کاری، نوبت کاری، میزان رضایت از نوبت های کاری، داشتن شغل دوم پرستاران ارتباط آماری معناداری وجود داشت (۰۵/۰>p). بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه در خصوص رابطه معنی دار ابعاد فرسودگی شغلی با بیشتر ویژگی های جمعیت شناختی و عوامل تاثیرگذار برآن، پیشنهاد می شود راهکارهای مناسبی در زمینه چینش نیروها و تدوین برنامه های راهبردی در جهت کاهش فرسودگی شغلی اتخاذ گردد تا به دنبال آن کارآیی نظام سلامت افزایش یابد.

Keywords:

Keywords: Professional Burnout , Nurse , Hospital , Demographic Factors , کلمات کلیدی: فرسودگی شغلی , پرستار , بیمارستان , عوامل جمعیت شناختی