رابطه توانمندی های منش، تناسب شغلی و مشغولیت شغلی با بهزیستی سازمانی در سازمان تامین اجتماعی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه توانمندی های منش، تناسب شغلی و مشغولیت شغلی با بهزیستی سازمانی در کارکنان سازمان تامین اجتماعی غرب تهران بزرگ صورت گرفت. روش:  طرح پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی با استفاده از مدل معادلات ساختاری بود. شرکت کنندگان این پژوهش ۳۱۲ نفر از کارکنان شاغل در اداره کل تامین اجتماعی غرب تهران بزرگ و شعب تابعه آن در سال ۱۳۹۹ بودند که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های شکوفایی در محل کار کرن (۲۰۱۴)، مقیاس تناسب شغلی احمدی (۱۳۹۴)، فضیلت های دخیل در عمل پترسون و سلیگمن (۲۰۰۴) و مشغولیت شغلی کانونگو (۱۹۸۲) پاسخ دادند. در مجموع ۳۱۲ پرسشنامه قابل استفاده دریافت شد. ارزیابی داده ها با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزئی انجام شد. یافته ها: نتایج تحلیل داده های به دست آمده نشان داد مدل پیشنهادی از برازش مناسبی برخوردار است (۰.۷۳۳ GOF=). برای رابطه غیر مستقیم بین دو متغیر بهزیستی سازمانی و توانمندی های منش با میانجی گری مشغولیت شغلی مقدار ۳.۵۴۳ t= و ۰.۰۵P= و برای رابطه غیرمستقیم بین دو متغیر بهزیستی سازمانی و تناسب شغلی با میانجی گری مشغولیت شغلی ۳.۱۳۷ t= و ۰.۰۵P= به دست آمد. نتیجه گیری: بر اساس این یافته ها پیشنهاد می شود با توجه به رابطه متغیرهای مطالعه شده در این پژوهش، تدوین برنامه هایی برای پرورش توانمندی های منش و همچنین توجه به تناسب شغلی در هنگام جذب و بکار گیری افراد در مشاغل مختلف، مد نظر سازمان قرار گیرد.

Keywords:

بهزیستی سازمانی , تناسب شغلی , توانمندی های منش , روان شناسی مثبت , شکوفایی , مشغولیت شغلی