اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر نشانگان ضربه عشق و عملکرد کلی افراد شکست خورده عاطفی
Publish place: Quarterly of Applied Psychology، Vol: 12، Issue: 1
Publish Year: 1397
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 435
This Paper With 21 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_QAPSY-12-1_005
Index date: 1 September 2021
اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر نشانگان ضربه عشق و عملکرد کلی افراد شکست خورده عاطفی abstract
هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی رویکرد واقعیت درمانی گروهی بر نشانگان ضربه عشق و سنجش عملکرد کلی افراد شکست خورده عاطفی بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با گروه گواه، پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماهه و جامعه آماری ۸۸ دانشجوی دختر مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشجویی دانشگاه فردوسی مشهد در بازه زمانی آبان تا بهمن ماه ۱۳۹۵ بود. از میان آن ها ۲۰ دانشجو که نمره های مساوی یا بالاتر از نقطه برش ۱۱۵ از پرسشنامه نشانگان ضربه عشق دهقانی (۱۳۸۹) و نقطه برش ۵۰ در مقیاس سنجش عملکرد کلی انجمن روان پزشکی آمریکا (۲۰۱۳) را کسب کرده بودند؛ انتخاب و در گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. دانشجویان گروه آزمایش مداخله گروهی واقعیت درمانی ویلیام گلاسر (۱۹۹۹) را هفتگی در ۸ جلسه ۱۲۰ دقیقه ای دریافت کردند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط با تکرار سنجش تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که واقعیت درمانی گروهی نشانگان ضربه عشق افراد شکست خورده عاطفی را کاهش (۳۲/۲۱ =F، ۰۰۱/۰ =P)، نمره عملکرد کلی آ ن ها را افزایش داده (۳۶/۲۹ =F، ۰۵/۰ =P) و نتیجه درمان در دوره پیگیری یک ماهه پایدار مانده است. نتیجه گیری: از آنجا که واقعیت درمانی گروهی باعث افزایش مسئولیت پذیری و حس کنترل فرد بر زندگی خویش می شود و افزایش این متغیرها می تواند بر متغیرهای یادشده موثر واقع شود؛ بنابراین می توان واقعیت درمانی گروهی را روش موثری برای کاهش نشانگان ضربه عشق و افزایش عملکرد کلی افراد شکست خورده عاطفی دانست.
اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر نشانگان ضربه عشق و عملکرد کلی افراد شکست خورده عاطفی Keywords:
اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر نشانگان ضربه عشق و عملکرد کلی افراد شکست خورده عاطفی authors
زهرا توسلی
دانشگاه فردوسی مشهد
حمید رضا آقامحمدیان شعرباف
استاد دانشگاه فردوسی مشهد
زهره سپهری شاملو
دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد
مجید شهسواری
دانشگاه علامه طباطبایی تهران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :