نقش هوش سازمانی در توانمندسازی اجتماعی و ارتقاء هوش فردی و گروهی بر اساس الگوی آلبرشت

چکیدههدف: هدف پژوهش تعیین سهم هوش سازمانی در توانمندسازی اجتماعی و ارتقاء هوش فردی و گروهی بر اساس ارائه الگوی آلبرشت بود. روش: روش پژوهش توصیفی-اکتشافی و جامعه آماری شامل تمامی مدیران و کارشناسان اداره بهزیستی شاهرود در بهار ۱۳۹۴ به­تعداد ۵۵ نفر و نمونه گیری به صورت تمام شمار بود. ابزار پژوهش پرسشنامه هوش سازمانی آلبرشت (۲۰۰۳) و پرسشنامه محقق ساخته سلسله مراتبی برای وزن­دهی عامل­ها بر اساس تحلیل عاملی بود. یافته­ها: یافته­های حاصل از تحلیل ۵۰ پرسشنامه تکمیل شده، نشان داد هوش سازمانی کارکنان بالاتر از سطح متوسط (۶۷۳/۹ = t، ۰۰۰۱/۰ = P) و مولفه­های آن به ترتیب با وزن­های زیر برای سرنوشت مشترک = ۲۴۳/۰، بینش راهبردی = ۲۲۰/۰، روحیه = ۱۵۵/۰، اتحاد و توافق = ۱۲۴/۰، تمایل به تغییر = ۱۰۸/۰، کاربرد دانش = ۱۰۷/۰ و فشار عملکرد = ۰۴۳/۰ محاسبه شد. نتیجه گیری: این نتایج موید آن است که مقیاس هوش سازمانی آلبرشت ابزاری مناسب جهت اقدام­های پژوهشی است و مدیران و روان­شناسان صنعتی و سازمانی می توانند با استفاده از این مقیاس در راستای شناسایی عوامل و دست­یابی به رسالت و هدف های تعیین شده­ سازمان خود گام بردارند. بدیهی است توجه به مولفه­های دارای وزن عاملی بالاتر ارتقاء فردی و گروهی بیش تری را برای افراد در کارکردهای آموزشی، شغلی و اجتماعی به دنبال خواهد داشت.

Keywords:

الگوی آلبرشت , توانمندسازی اجتماعی , هوش سازمانی