تاثیر بلندای قدیمی هندیجان بر هندسه ساختاری و تکامل تکتونیکی تاقدیس مدفون تنگو (جنوب غرب ایران)

محاسبه مقادیر هندسی تاقدیس تنگو از جمله پارامتر شکل L، پارامتر نسبت اندازه (R)، کندی چین (b)، ضرایب فوریه و جایگاه آنها در نمودار مربوطه، نشان می دهد که تاقدیس تنگو نامتقارن و دارای شکل جناغی تا سینوسی می باشد. با توجه به متغیر هندسی تاقدیس تنگو به میزان ۷۵/۰ و قرارگیری تاقدیس تنگو در رده۱A  و همچنین موقعیت آن بر روی بلندای قدیمه هندیجان، این تاقدیس از نوع چین های تحمیلی می باشد که شکل گیری آن به طور مستقیم در اثر حرکت و بالاآمدگی در راستای گسل پی سنگی هندیجان می باشد. نتایج ما نشان می دهد که توپوگرافی ناهموار ایجاد شده در حوضه رسوبی در اثر فعالیت این گسل پی سنگی، عامل اصلی کاهش ضخامت در رسوبات کرتاسه پایینی تا ترشیاری می باشد. در شمال غرب خلیج فارس عملکرد گسل پی سنگی هندیجان در کنترل چینه شناسی منطقه به شکل ایجاد ناپیوستگی رسوبی در مرز بالایی سازند سروک و نبود چینه ای در سازند های ایلام و گورپی نقش اساسی را ایفا کرده است. چین خوردگی آرام در بازتابنده های لرزه نگاری ترشیاری مشخص می کنند که بلندی هندیجان فاز رشد دیگری را در خلال ترشیاری تجربه کرده است. پیشروی رسوبات همزمان با تکتونیک (آغاجری بالایی) در پهلوهای شمال غربی و جنوب شرقی بلندای هندیجان با تجدید فعالیت بلندای هندیجان در ترشیاری آغازی مطابقت دارد و نشانگر فاز اصلی چین خوردگی پس از کرتاسه بالایی می-باشد. 

Keywords:

بلندای قدیمی هندیجان , تاقدیس تنگو , تحلیل هندسی , تکامل تکتونیکی , چین تحمیلی