تحلیل فضایی فقر شهری در فضاهای شهری (مطالعه موردی: شهر نورآباد)

 برای رفع مسئله فقر در فضاهای شهری آگاهی از توزیع فضایی آن در سطح شهرها ضروری است. هدف از این پژوهش تحلیل فضایی شاخص های فقر شهری در سطح بلوک های آماری شهر نورآباد می باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی- تحلیلی می­باشد. مبانی نظری تحقیق به شیوه کتابخانه ای و اسنادی تهیه شده و داده های خام پژوهش از بلوک­های آماری شهر نورآباد استخراج شده است. ابتدا ۳۲ شاخص فقر شهری با روش فازی در محیط نرم­افزار Excel بی مقیاس شده، سپس با تلفیق شاخص­ها، شاخص تلفیقی فقر شهری به دست آمد. شاخص تلفیقی فقر شهری با روش تحلیل خوشه­ای فضایی چند فاصله­ای، خودهمبستگی فضایی موران، آماره موران محلی، لکه­های داغ، ترسیم نیمرخ و تحلیل روند در نرم­افزار Arc Gis تحلیل فضایی شده است. نتایج روش تحلیل خوشه­ای فضایی چند فاصله­ای و خودهمبستگی فضایی موران نشان می­دهد که مقادیر شاخص تلفیقی فقر شهری با الگوی خوشه­ای در شهر نورآباد توزیع شده است. براساس نتایج روش آماره موران محلی و لکه­های داغ، خوشه­های فقر در قسمت­های شمالی شهر نورآباد و خوشه­های مرفه در قسمت­های جنوبی شهر نورآباد متمرکز شده­اند. همچنین براساس پهنه­بندی شاخص تلفیقی فقر شهری، ۵۱ درصد جمعیت شهر نورآباد فقیر و خیلی فقیر هستند. براساس ترسیم نیمرخ شاخص تلفیقی فقر شهری، سمت غرب و جنوب شهر را منطقه مرفه نشین و سمت شرق و شمال شهر را منطقه فقیرنشین در بر می­گیرد.

Keywords:

تحلیل فضایی , فقر شهری , نیمرخ فقر , فضاهای شهری , شهر نورآباد