بازظهور ادبیات حرمسرایی در دوران پسا-ترور: پروفروش هایی با طرح جلد زنان برقع زده

مقاله حاضر به­­بررسی ظهور مجدد ادبیات حرامسرایی در دوران پساترور و بازنمود آن در نوع ادبی جدید «پرفروش­های با طرح­جلد زنان برقع­زده» می­پردازد. نویسنده با استفاده از رویکرد فمنیسم پسااستعماری و بهره­گیری از نظریات منتقدانی نظیر ویتلاک، باتلر و لویناس در­پی پاسخ به­این پرسش بنیادی است که چگونه پس از یازده سپتامبر گفتمان نئوامپریالیسمی در تقابل با جریان «تنوع فرهنگی» و تاکید آن بر شمول «دیگری» ظاهر می­شود و با­تمرکز بر وضعیت «زن شرقی»  دیگربار دوانگاره شرق/غرب را برجسته می­کند؟ بدین منظور نویسنده با­تمرکز بر کتاب میاده(۲۰۰۳) نوشته جین سسون به­­­­بررسی گفتمان حاکم بر­غرب پساترور می­پردازد تا علل پیدایش تاریخی- فرهنگی و بازظهور ادبیات حرامسرایی را بررسی کند. چنین استدلال می­شود که اگرچه غرب با انتشار بی­سابقه این نوع آثار در دوران پساترور، دیگربار مدعی ایفای «مسولیت اخلاقی قوم سفید» نسبت به­­«زن شرقی» است، اما این گفتمان به­ظاهر اخلاقی معطوف به­غیر نه­­تنها به­­تغییر مفهوم «سوبژکتیویته» لیبرال منجر نشده، بلکه از تداوم گفتمان «هستی­شناسانه امپریالیسمی»--یا«تقدم خود بر دیگری»--و در نتیجه آغار موج جدیدی از استعمارگری در غرب حکایت دارد.

Keywords:

پرفروش های با طرح جلد زنان برقع زده , «خود/دیگری» , سوبژکتیویته , یازده سپتامبر , «زن شرقی» , فمنیسم پسااستعمارانه