تاثیر تمرین ترکیبی بر طول تلومر، فعالیت تلومراز و TRF۲ مردان جوان غیر فعال

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت­هفته تمرین  مقاومتی­­تناوبی بر طول تلومر، فعالیت تلومراز و TRF۲ مردان جوان غیر­فعال بود.روش­بررسی: تعداد ۲۰ مرد جوان غیر­فعال از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تمرین(۱۰ نفر) و گروه کنترل­(۱۰ نفر) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل تمرین همزمان مقاومتی و تناوبی که هر جلسه آن شامل دو مرحله بود. مرحله اول، تمرین­تناوبی شامل ۳۰ دقیقه دویدن برروی نوار­گردان بود. درمرحله دوم اجرای تمرین مقاومتی به مدت ۳۰ دقیقه انجام می­شد. نیم ساعت قبل از اولین جلسه تمرین و ۲۴ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین ۱۰ میلی لیتر خون از ورید بازویی آزمودنی­ها گرفته­شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از روش آماری  t (مستقل و وابسته) استفاده و سطح معناداری در کلیه آزمون ها ۰۵/۰P≤ در نظر گرفته شد.یافته­ها: یافته­های تحقیق حاضر نشان­داد هشت هفته تمرین مقاومتی­­تناوبی مانع از کوتاه­شدن طول تلومر شده و باعث افزایش فعالیت تلومراز می­شود. علاوه بر این، افزایش معنادار مقادیر TRF۲  در مقایسه با قبل تمرین دیده شد.نتیجه­گیری: در نهایت، هشت هفته تمرین ترکیبی باعث افزایش معنادار کیفیت زندگی آزمودنی­ها گردید. بنابراین، به نظر می­رسد هشت هفته تمرین می تواند تاثیر مطلوبی بر بیولوژی تلومر و کیفیت زندگی داشته باشد. از این رو، پیشنهاد می­شود جوانان یک برنامه ورزشی منظم مقاومتی-تناوبی در زندگی روزمره خود در نظر بگیرند تا یک زندگی با کیفیت بهتر و استرس پایین تر داشته باشند و از بسیاری بیماری­ها و فاکتورهای خطر که با سبک زندگی غیرفعال مرتبط اند مصون باشند.

Keywords:

تمرین مقاومتی تناوبی , تلومر , تلومراز , TRF۲