تبارشناسی واژه ی «نفس» در زبان های سامی با بررسی کاربردهای معانی آن در قرآن و عهدین
Publish place: Researches of Quran and Hadith Sciences، Vol: 18، Issue: 2
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 431
This Paper With 28 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_TQH-18-2_007
تاریخ نمایه سازی: 28 شهریور 1400
Abstract:
حضور واژه ی «نفس» و مشتقاتش در شاخه های زبان سامی و کاربرد متعددش در قرآن و عهدین، نشان از قدمت و اهمیت آن دارد که پژوهش درباره آن بایسته است. ساختار واژه در شاخه های شمال شرقی و شمال غربی «ن پ ش» و در شاخه های جنوبی «ن ف س» است که نشان از تحول آن در فرایند انتقال از شاخه ای به شاخه ی دیگر دارد. پژوهش حاضر با روش تاریخی تطبیقی به تبار شناسی این واژه در زبان های سامی و بررسی کاربرد مصادیق و معانی آن در قرآن و عهدین و ارائه موارد اشتراک و افتراق آن ، پرداخته است. شواهد نشان می دهد که وجوه اشتراک در ساختار و معنا به مراتب بیشتر از افتراق است. واژه در برخی از شاخه ها توسعه ی معنایی بیشتری داشته که این گسترش در قرآن و عهدین نیز مشهود است. «استراحت کردن» و «حیات» دو معنای مشترک واژه در تمامی شاخه ها است و معانی متعدد دیگر از این دو معنا گسترش یافته اند. معانی واژه بعد از توسعه ی معنایی در تمامی شاخه ها بیشتر ناظر بر مسائل ماورائی، چون خداوند، روح و جان است. برخی از واژه پژوهان زبان عربی به ارتباط این واژه با واژه ی «نفس» پرداخته اند در حالی که این موضوع در شاخه های دیگر زبان سامی وجود ندارد
Authors
محمد علی همتی
استادیار دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم، قم، ایران
محمد کاظم شاکر
استاد گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه علامه طباطبائی
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :