گزارش علمی کوتاه: اثر تنش های خشکی و شوری بر خصوصیات جوانه زنی گیاه دارویی نیل (Indigofera tinctoria)

Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 122

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_ESCS-7-1_010

تاریخ نمایه سازی: 31 شهریور 1400

Abstract:

گیاه دارویی نیل (Indigofera tinctoria) یکی از گیاهان دارویی خانواده بقولات است که گل­های آن به دلیل تولید رنگ آبی و خواص التیام دهندگی زخم­ها کاربرد گسترده­ای در طب سنتی و صنایع آرایشی - بهداشتی دارند. با توجه به کاهش منابع آب و شور شدن زمین­های زراعی، تحمل این گیاه به تنش شوری و خشکی در مرحله جوانه­ زنی مورد مطالعه قرار گرفت. به منظور بررسی اثر خشکی ناشی از پلی اتیلن گلایکول ۶۰۰۰ (در پنج سطح: صفر، ۲- ،۴- ، ۶- و ۸- بار) و همچنین شوری ناشی از کلرید سدیم (در شش سطح: صفر، ۱۰۰، ۲۰۰، ۳۰۰ ،۴۰۰ و ۵۰۰ میلی مولار) دو آزمایش مستقل اجرا گردید. نتایج نشان دهنده اثر معنی­ دار تیمارهای خشکی و شوری بر مولفه­ های جوانه­ زنی بود، به طوری که در هر دو آزمایش بیشترین درصد جوانه­ زنی مربوط به تیمارهای شاهد (به ترتیب ۹۰/۱ و ۹۰ درصد) و کمترین میزان مربوط به تیمار خشکی ۸- بار و شوری ۵۰۰ میلی مولار (به ترتیب ۱۷/۷ و ۷۲/۵ درصد) بود. با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می­رسد که این گیاه دارای مقاومت خوبی نسبت به تنش­های خشکی و شوری در مرحله جوانه­ زنی باشد.

Authors

فاطمه طاعتی

دانشجوی کارشناسی ارشد علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل

هاجر طالبی

دانشجوی کارشناسی علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی شیروان، دانشگاه فردوسی مشهد

محمدتقی عبادی

دانشجوی دکتری علوم باغبانی، گرایش فیزیولوژی و اصلاح گیاهان دارویی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس تهران

اصغر خوشنود یزدی

استادیار گروه تکنولوژی تولیدات گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی شیروان، دانشگاه فردوسی مشهد

علیرضا دادخواه

دانشیار گروه تکنولوژی تولیدات گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی شیروان، دانشگاه فردوسی مشهد