مروری بر «تعطیلات در محل زندگی» و توسعه آن در زمان شیوع کووید ۱۹

پدیده ی تعطیلات در سفر که در پی رکورد اقتصادی امریکا در سال ۲۰۰۸ شکل منسجمی به خود گرفت از انواع گردشگری جایگزین و مسئولانه است و اساس آن شناخت طبیعت و محیط پیرامون و گذران وقت به دوراز فعالیت های تکراری و روزمره با هدف گردش و تفریح همانند اهدافی که در سفرهای دور در نظر گردشگر است، می باشد. Staycation ترکیبی از دو واژه ی stay و vacation به معنی اقامت و تعطیلات است. در سال ۲۰۱۰ یساویچ آن را سفری تفریحی حداقل یک شب در شعاع ۵۰ مایلی خانه معرفی نمود که محل زندگی فرد را نیز شامل می شود. کاهش گازهای گلخانه ای، کاهش سرعت گردشگری و توسعه بی رویه آن، ایجاد سرمایهفرهنگی و اجتماعی، کمک به اقتصاد محلی، ایجاد حس علاقه به محیط زندگی و ارتباطات اجتماعی بین شهروندان را از پیامدهای این نوع گردشگری نوظهور می دانند. در سال ۲۰۲۰ شیوع همهگیری کرونا باعث رکود اقتصادی شدید و از بین رفتن بسیاری از کسب و کارهای اقتصادی به ویژه در صنعت گردشگری شد. در گزارش های مختلف سازمان تجارت و توسعه و سازمان گردشگری جهانی این ارقام بسیار ناامید کننده است و در خوشبینانه ترین حالت بعد از پایان یافتن محدودیت های ناشی از کرونا، اقتصاد جهان برای رسیدن به تعادل جدید، نیاز به ربع قرن زمان دارد. اندیشه ی گذار از بحران و برگشت به شرایط پیش از کرونا جای خود را به «شرایط عادی جدید» داده است و نیاز به بازیابی اقتصادی و کسب راهبردهای کارآمد در این زمان برای مدیریت بحران کووید ۱۹ و همچنین آمادگی برای بحران های احتمالی مشابه در سال های آتی موضوعی استکه بسیاری ازکشورها را به اقدامات و طرح های نوآورانه مشغول داشته است. در این تحقیق با روش توصیفی - اسنادی و با رویکرد ابزار کتابخانه ای، چندین مقاله و سایت مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت تا در بین راهکارها و برنامه ریزی های انجام شده، نقش گردشگری «تعطیلات در محل زندگی» در مدیریت بحران کووید ۱۹ مشخص شود. نتیجه آن که؛ کشورها و مقاصد گردشگری از جمله هندوستان، سنگاپور، ماکائو و هنگکنگ از نمونه های موفق در مدیریت بحران با گسترش گردشگری در مناطق محلی بوده اند که برنامه ریزی یکپارچه و همکاری بخش دولتی و خصوصی و جامعه محلی از مشخصه ی مشترک این این موفقیت ها بوده است. مطالعه تجربیات کشورهای موفق و از سوی دیگر شناسایی سرمایه های داخلی می تواند برای سایر مناطق و مقاصد گردشگری الگوی خوبی نه تنها در مدیریت بحران بلکه در ایجاد رونق اقتصاد محلی و عدالت اجتماعی در بهره مندی از مزایای گردشگری و همچنین کمک به توسعه گردشگری مسئولانه و دوستدار محیط زیست باشد.

Keywords:

تعطیلات در محل زندگی , گردشگری مسئولانه , شرایط عادی جدید , کووید ۱۹ , مدیریت بحران , سرمایه ی فرهنگی