اولویت بندی و مدیریت بحران در سکونتگاه های روستایی (مطالعات موردی: استان چهارمحال بختیاری دهستان های پشتکوه و دیناران)

در این پژوهش، استعدادها و امکانات موجود در دهستان های دیناران و پشتکوه در شاخص های انسانی،اقتصادی، خدماتی، و طبیعی مورد بررسی قرارگرفته است. هدف از این پژوهش اولویت بندی سکونتگاه هایروستایی دهستان های پشتکوه و دیناران در زمینه بحران های سکونتگاهی است. این پژوهش در چهارچوبروش کمی انجام شده و داده های این پژوهش به روش توصیفی- پیمایشی گردآوری شده است. در بخش تحلیل، داده های گردآوری شده از طریق شاخص مرکزیت، تحلیل خوشه ای، تحلیل عاملی و TOPSIS مورد تحلیلقرار گرفته است. سپس، رتبه روستاها تعیین و براساس میانگین رتبه ها، دهستان های مورد مطالعه در زمینهبحران اولویت بندی شده است. در نهایت، در راستای برنامه ریزی راهبردی با بررسی عوامل درونی (قوت و ضعف)و عوامل بیرونی (فرصت و تهدید) راهکارها، محدودیت ها، و عوامل بحران ساز مورد شناسایی قرار گرفته است.

Keywords:

اولویت بندی , مدیریت , سکونتگاه های روستایی , مدل AHP , بحران