اخلاق گرایی نه قانون گذاری: سهم اخلاق در پهنه خانواده

خانواده، کانون گرم مهر و محبت و عشق ورزی است و پای قوانین و مقررات بدان کوتاه؛ زیرا هیچ قانون گذاری نمی تواند برای عشق و محبت نورزیدن ضمانت اجرا بگذارد و ممتنع را به عشق ورزی وادارد. از این روست که اصل دهم قانون اساسی به سهم عوامل اخلاقی در خانواده توجه کرده، برنامه ریزان را به ساده کردن تشکیل خانواده سفارش می کند. در واقع، خانواده بر پایه سنت ها، باورها و اخلاق استوار است بنابراین باورها و اخلاق در آن در مقایسه با قانون و مقررات سهم بیشتری دارند و هر جا قانون گذار در نهاد خانواده دستی برده، نتایجی به بار آورده که به بنیان خانواده آسیب رسانیده است.این نوشتار پی جوی سهم عوامل اخلاقی در خانواده است و با این رویکرد، نیم نگاهی هم به لایحه جدید حمایت از خانواده افکنده است. از این رو، نمونه های جدی و شایعی را برگزیده تا درستی این نظر را محک زند که فقیهان در فقه نخواسته اند نکاح را با دیگر نهادهای حقوقی برابر دانسته و قواعد عمومی قراردادها را درباره آن اجرا کنند؛ زیرا به درستی دریافته اند که خانواده از اخلاق تاثیر می پذیرد و بنیان آن بر پایه اخلاق استوار است

Keywords:

اخلاق , خانواده , مهر , حق حبس , عبادت