تاثیر آموزش برنامه گروهی فرزندپروری مثبت بر استرس والدگری مادران کودکان ۱۰-۴ ساله مبتلا به اختلال بیش فعالی/ کمبود توجه

هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر آموزش برنامه فرزندپروری مثبت بر استرس والدگری مادران کودکان ۱۰-۴ ساله مبتلا به اختلال بیش­ فعالی/ کمبود توجه است. بدین منظور از بین مراجعه­ کنندگان به دو مرکز اختلالات رفتاری کودکان و نوجوانان (صبا و رفیده)، ۱۳ کودک مبتلا به ADHD انتخاب شدند. تشخیص قطعی با توجه به ارزیابی متخصص روان­پزشکی اطفال و روان­شناس بالینی صورت گرفت. به منظور کنترل تاثیر دارو، کودکانی انتخاب شدند که حداقل به مدت ۶ ماه تحت درمان با داروی ریتالین قرار گرفته بودند. سپس، مادران کودکان مذکور در ۶ جلسه هفتگی و حضوری ۱۲۰ دقیق ه­ای و ۲ جلسه تماس تلفنی ۱۵ دقیق ه­ای آموزش گروهی فرزندپروری مثبت شرکت کردند. تحقیق حاضر فاقد گروه گواه بود و جلسات گروه آزمایش با احتساب افت آزمودنی با ۸ مادر ادامه پیدا کرد. آزمودنی­ ها در ۶ مرحله خط پایه ۱ (یک هفته پیش ار شروع جلسات آموزشی)، پیش­ آزمون (در اولین جلسه آموزشی)، میان آزمون (پس از چهار جلسه آموزشی)، پس ­آزمون (پس از اتمام جلسات تلفنی) و دو مرحله پی­ گیری هر یک به ترتیب به فاصله ۱ و ۲ ماه پس از آخرین تماس تلفنی، با استفاده از پرسشنامه تنیدگی والدینی (PSI) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده­ های گردآوری شده از طریق  آزمون تحلیل واریانس (آزمون اندازه­ گیری­ های مکرر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که برنامه گروهی فرزندپروری مثبت منجر به کاهش استرس والدگری در قلمرو کودک (۰۰۸/۰=α، ۶۷۲/۳۳=F) و قلمرو والدین (۰۰۱/۰=α، ۵۳۹/۱۱۹=F) شده است و تغییرات صورت گرفته تا ۲ ماه پی­گیری نیز هم­چنان باقی­ مانده است. از سوی دیگر، نتایج تحقیق نشان داد که حس صلاحیت و روابط با همسر نیز به­ عنوان دو متغیر مداخله­ گر در استرس والدگری، بهبود پیدا کرده است.