اثربخشی آموزش مثبت نگری بر ادراک شایستگی و کیفیت زندگی دانش آموزان

سابقه و هدف: بهبود شایستگی های فردی، زمینه خوب زیستن را امکان پذیر می سازد؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مثبت نگری بر ادراک شایستگی و کیفیت زندگی دانش آموزان بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر شبه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمام دانش آموزان پایه پنجم و ششم ابتدایی شهر چابهار در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بودند که ۳۰ نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و گواه قرار گرفتند. دانش آموزان به مقیاس ادراک شایستگی هارتر و کیفیت زندگی راونز سیبری و همکاران پاسخ دادند. دانش آموزان گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای تحت آموزش مثبت نگری سلیگمن و همکاران قرار گرفتند. گروه گواه هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره در سطح معنی داری ۰۵/۰= α انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد آموزش مثبت نگری به طور معناداری موجب افزایش ادراک شایستگی و کیفیت زندگی در دانش آموزان شد (۰/۰۱>P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج، آموزش مثبت نگری به منظور ارتقای ادراک شایستگی و کیفیت زندگی دانش آموزان پیشنهاد می شود.

اثربخشی آموزش مثبت نگری بر ادراک شایستگی و کیفیت زندگی دانش آموزان Keywords:

Competence Perception , Positiveness , Quality of Life , Students , ادراک شایستگی , دانش آموزان , کیفیت زندگی , مثبت نگری