تعیین سطح بهینه ترئونین در جیره غذایی بلدرچین ژاپنی تخم گذار در سنین ۱۰ تا ۱۷ هفتگی

این آزمایش جهت تعیین احتیاجات ترئونین بلدرچین تخم ­گذار در سنین ۱۷-۱۰ هفتگی انجام شد. از تعداد ۲۴۰ قطعه بلدرچین ژاپنی ماده از سن ۱۰ تا ۱۷ هفتگی در قالب طرح کاملا تصادفی (CRD) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه (۶۹/۰% ترئونین)، جیره پایه+۰۵/۰% ال- ترئونین (۷۴/۰% ترئونین) و جیره پایه+۱/۰% ال- ترئونین (۷۹/۰% ترئونین) با ۴ تکرار و ۲۰ قطعه بلدرچین در هر تکرار بود. مصرف خوراک، درصد تولید تخم، توده تولید تخم، ضریب تبدیل غذایی و رشد وزن بدن بلدرچین در طول مطالعه اندازه­ گیری شد. خصوصیات کیفی تخم­ بلدرچین هفته­ ای دو بار اندازه ­گیری شد. نیاز بلدرچین به ترئونین با استفاده از رگرسیون خطی و معادله درجه دوم بررسی شد. فراسنجه­ های عملکردی تحت تاثیر افزودن ال-ترئونین قرار نگرفتند. کمترین مصرف خوراک و بیشترین طول سفیده رقیق به صورت معادله درجه دوم با سطح ۷۴/۰٪ ترئونین جیره مشاهده شد. ارتفاع سفیده، شاخص سفیده، رنگ زرده و واحدها و به­ صورت خطی با افزایش سطح ترئونین کاهش یافت. بر اساس این نتایج می­ توان نتیجه گرفت که سطح ۶۹/۰٪ ترئونین در جیره برای دستیابی به پتانسیل عملکرد تخم­ گذاری بلدرچین ژاپنی کافی بود.    

Keywords:

Quail , Threonine , Performance , Linear regression , Quadratic equation , بلدرچین , ترئونین , رگرسیون خطی , عملکرد , معادله درجه دوم