مطلوبیت زیستگاهی جنگلهای مانگرو

جنگلهای مانگرو از جمله پرتولیدترین اکوسیستم های روی زمین هستند. با این حال، هنوز اطلاعات کافی برای پیشبینی استراتژیک حفاظت و مداخله مدیریتی آنها در دسترس نیست. در سالهای اخیر پوشش مانگرو به طرز قابل توجهی در نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان کاهش پیدا کرده است. بر اساس این سناریو، درک ویژگیهای زیستگاه مورد نیاز برای رشد مانگرو برای ترمیم و مدیریت یکپارچه مانگرو قابل توجه است. هدف این مطالعه بررسی مدلهای شاخص مطلوبیت زیستگاه مکانی (HSI) است. فراوانی طغیان، ضریب طبقه بندی خاک و شوری آب عوامل کلیدی محیطی برای ساخت مدلهای HSI است. همچنین، با استفاده از داده های میدانی و پارامترهای زیستمحیطی تحت واریانس آزمون (VIF)، آزمون همبستگی (متغیرهای زیست محیطی، شیب، شوری، پوشش زمین و ارتفاع)، مدل MaxEnt به منظور مدلسازی توزیع جنگلهای مانگرو بر اساس داده های وقوع بیشترین گونه های معرف و نمادین مانگرو بررسی میشود. علاوه بر این، به منظور درک اینکه کدام مناطق باید برای مداخلات مدیریتی در مانگرو و تپه های شنی ساحلی اولویت بندی شوند، یک شاخص در معرض گذاری (EI) برای خطرات آب و هوایی و فرسایش با توزیع بالقوه این گونه ها مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج مطالعه نشان داد گیاهان مانگرو به دلیل بالا آمدن دریا میتوانند از خورها به مناطق بالادست منتقل شوند و ممکن است توسط اثرات انسانی محدود شوند. شایسته است برای ترمیم زیستگاه مانگرو، بازیابی مناطق تخریب شده سیلاب صورت پذیرد. یافته های این مطالعه باید توسط مدیران و تصمیم گیرندگان به منظور ارتقای بهترین روشها برای حفاظت از زندگی، معیشت و دارایی مردم که در معرض تهدید توسط خطرات آب و هوایی ساحلی و اثرات انسانی هستند، مورد استفاده قرار گیرد و مبنایی را برای نظارت بر تغییر پوشش گیاهی مانگرو و مرجعی برای ارزیابی و حفاظت از محیط زیست فراهم کند.

Keywords:

اجتماعات مانگرو , گرمایش جهانی , مدل مطلوبیت زیستگاه , مدل MaxEnt , شاخص در معرض گذاری .(EI)