تحلیل فقهی و حقوقی فرزندخواندگی دختران مجرد و زنان بی شوهر با تاکید بر قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست مصوب ۱۳۹۲

قانون جدید قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست مصوب ۱۳۹۲ از قانون سابق متضمن حمایت های بیشتری از اطفال و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست است. در این قانون بر مصلحت کودک و نوجوان تاکید زیادی شده است و برای تامین امور و منافع مادی و معیشتی کودکان و نوجوانان مانند استفاده آنان از بیمه عمر یا مستمری و حقوق وظیفه توجه خاصی مبذول شده است؛ گرچه قانون سابق مشمول کودکان زیر ۱۲سال بود لیکن این قانون دایره شمولیت قانون را تا ۱۶ سال افزایش داد. نکته مهم قانون جدید مشمول بودن آن نسبت به کلیه اتباع ایرانی است چه در ایران چه در خارج از کشور اقامت داشته باشند که می توانند از مزایای سرپرستی کودکان یا نوجوانان بهره مند شوند؛ همچنین در این قانون افراد واجد شرایط سرپرستی نیز شامل زن و شوهر دارای فرزند و دختران مجرد و زنان بی شوهر نیز شده است؛ این ابتکار قانونگذار فاقد سبقه تقنینی بوده و قبل از قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست پیشینه تقنینی نداشته است؛ این قانون از بعد روحی و روانی و از بعد شخصیت دهی به کودکان و تاثیر مثبت در موفقیت آینده آن ها، مفید خواهد بود ولی خطری که کودکان را در این قانون تهدید می کند این است که اگر این دخترها و زنان بی شوهر بالای ۳۰ سال ازدواج کردند؛ آینده این کودکان با تغییر سبک زندگی سرپرستان چه نتیجه ای خواهد داشت؛ نگارنده با روش تحلیلی – توصیفی به واکاوی و ارزیابی فقهی و حقوقی این نوآوری در این مقاله پژوهشی پرداخته است.

Keywords:

فرزندخواندگی , دختران مجرد , زنان بی شوهر , کودکان و نوجوانان بی سرپرست , کودکان و نوجوانان بدسرپرست