مقایسه تاثیر دو روش تمرین در آب و مکمل یاری ویتامین D بر رفتارهای کلیشه ای و شاخص توده بدن در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم abstract
زمینه و هدف: اختلال طیف اوتیسم، یک اختلال عصبی تحولی است که در سال های اولیه کودکی ظاهر میشود و درمان قطعی برای آن وجود ندارد. روش های مختلفی برای آموزش و توانبخشی این اختلال وجود دارد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر تمرین در آب، مکمل یاری ویتامین D، و ترکیب تمرین در آب+مکمل یاری بر رفتارهای کلیشه ای و شاخص توده بدن در پسران مبتلا به
اختلال طیف اوتیسم انجام شد.
روش: پژوهش آزمایشی حاضر با استفاده از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه های تصادفی انجام شد. بدین ترتیب ۴۰ کودک مبتلا به
اختلال طیف اوتیسم با میانگین سنی ۱۴/۲ ± ۹/۱۰ سال از موسسه خیریه انجمن اوتیسم گیلان در سال ۱۳۹۷به روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب شده و به تصادف در چهار گروه
تمرین در آب (۱۰ نفر)، مکملیاری ویتامین D (۱۰ نفر)، ترکیب تمرین+مکمل (۱۰ نفر)، و گواه (۱۰ نفر) جایدهی شدند. قد، وزن، و شاخص توده بدن کودکان در ابتدا و در پایان پژوهش، اندازه گیری شد. گروه های آزمایشی
تمرین در آب و تمرین+مکمل به مدت ۱۰ هفته، هفته ای ۲ جلسه ۶۰ دقیقهای به اجرای برنامه
تمرین در آب پرداختند. همچنین گروه های مکمل یاری و تمرین+مکمل به مدت ۱۰ هفته، هفته ای یک بار قرص ویتامین D با دوز ۵۰۰۰۰ IU مصرف کردند. والدین کودکان مورد مطالعه، قبل از شروع آزمایش و پس از پایان ۱۰ هفته مداخله، خرده مقیاس رفتارهای کلیشه ای مربوط به ویرایش دوم مقیاس درجه بندی اوتیسم گیلیام (گارز-۲) را تکمیل کردند. در پایان برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد.
یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که هر سه روش تمرین در آب، مکمل یاری ویتامین D، و ترکیب تمرین+مکمل، تاثیر معنی داری بر نمره خرده مقیاس رفتارهای کلیشه ای و شاخص توده بدن در کودکان اوتیسم داشت (۰/۰۵>p)، اما روش تمرین+مکمل، اثر بیشتری نسبت به دو روش دیگر نشان داد.
نتیجه گیری: براساس نتایج پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که شنا می تواند درونداد حسی ثابتی فراهم کند و سطح فعالیت جسمانی کودکان با
اختلال طیف اوتیسم را بدون تحمل وزن، افزایش دهد. همچنین، با توجه به کمبود قابل توجه ویتامین D در این کودکان، مکمل یاری ویتامین D می تواند موجب بهبود شاخص توده بدن و کاهش شدت علائم اختلال شود.