اثربخشی آموزش مهارت های والدگری بر بهبود مشکلات هیجانی – رفتاری و رابطه والد – کودک

زمینه و هدف: یکی از مشکلات شایع در کودکان مشکلات هیجانی- رفتاری است که منجر به  اختلال در عملکرد تحصیلی و رفتاری شده و کارآیی افراد را کاهش می دهد. در این راستا نقش روش­های تربیتی والدین در وخیم شدن یا کاهش این مشکلات غیرقابل انکار است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر آموزش مهارت های والدگری بر مشکلات هیجانی- رفتاری و رابطه  والد- کودک در کودکان پیش دبستانی ۴ تا ۶ ساله بود. روش: روش پژوهش شبه­آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آ­زمون با گروه گواه بود. جامعه آماری، شامل تمامی مادران دارای کودکان پیش دبستانی ۴ تا ۶ ساله شهر شاهرود در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، ۳۰ نفر از این مادران انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵) و گواه (۱۵) جایدهی شدند. برای گروه آزمایش در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ­ای، مهارت های والدگری آموزش داده شد در حالی که افرادگروه گواه آموزشی دریافت نکردند. ابزار به کار گرفته شده جهت جمع­آوری اطلاعات، پرسشنامه توانایی ها و مشکلات گودمن (۲۰۰۱) و مقیاس رابطه والد- کودک پیانتا (۱۹۹۴) بود. تحلیل داده ها با استفاده ازتحلیل کواریانس چندمتغیره انجام شد. یافته­ها: یافته های پژوهش نشان داد که آموزش  مهارت های والدگری بر کاهش مشکلات هیجانی و رفتاری و مولفه­ های آن یعنی نارسایی توجه/ فزون­ کنشی، مشکلات رفتار هنجاری، مشکلات در ارتباط با همسالان و رفتارهای اجتماعی مطلوب، تاثیر معناداری دارد. علاوه بر این، در پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مهارت های والدگری بر رابطه والد- کودک و مولفه ­های تعارض، نزدیکی، و وابستگی مورد تایید قرار گرفت (۰/۰۰۱P<). نتیجه ­گیری: آموزش مهارت­ های والدگری با فراهم کردن فرصتی جهت یادگیری مادران درباره نحوه برقراری ارتباط مثبت با فرزند، نحوه قانون­گذاری و دستور دادن، تقویت رفتارهای مثبت کودک، و نحوه مدیریت موقعیت­ های پرخطر توانست به بهبود مشکلات هیجانی- رفتاری و رابطه والد- کودک منجر شود.

Keywords:

Parenting skill training , emotional–behavioral problems , parent-child relationships , آموزش مهارت های والدگری , مشکلات هیجانی-رفتاری , روابط والد-کودک