اثربخشی بازی درمانی بر عملکرد خواندن، مهارت های سازشی و مشکلات رفتاری دانش آموزان نارساخوان

زمینه و هدف: نارساخوانی یکی از مشکلات دانش­آموزان در دوران تحصیل است. این اختلال در زمینه های مختلف، تاثیرات منفی بر جای می گذارد و مانع پیشرفت تحصیلی می شود. هدف این پژوهش، اثربخشی بازی درمانی بر عملکرد خواندن، مهارت های انطباقی و مشکلات رفتاری دانش آموزان نارساخوان بود. روش: پژوهش حاضر نیمه­آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش­آموزان نارساخوان پایه دوم ابتدایی شهر رشت در سال تحصیلی ۹۶-۹۵ بود که از بین آنها، ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، و بر حسب شرایط ورود به پژوهش به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون نارساخوانی کرمی نوری و مرادی (۱۳۸۴)، مقیاس هوشی وکسلر کودکان (۱۹۷۴)، و مقیاس درجه بندی مهارت اجتماعی گرشام و الیوت (۱۹۹۰) استفاده شد. برنامه مداخله بازی درمانی در طول ۱۰ جلسه به مدت ۲ ماه بر روی گروه آزمایش اجرا شد و گروه گواه این مداخله را دریافت نکرده است. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون آماری تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بازی درمانی بر بهبود مولفه های عملکرد خواندن و مهارت های انطباقی و همچنین کاهش مشکلات رفتاری در گروه آزمایش به طور معنی دار موثر بوده است (۰/۰۰۱>P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج  مطالعه حاضر می­توان نتیجه گرفت که بازی درمانی از طریق برقراری پیوند میان اطلاعات ادراکی و حرکتی و تعمیم دادن آنها به محیط اطراف خود، چهارچوبی موثر برای یادگیری های بیشتر فراهم می سازد.  

Keywords:

Dyslexia , play therapy , reading performance , adaptive skills , behavioral problems , نارساخوانی , بازی درمانی , عملکرد خواندن , مهارت های انطباقی , مشکلات رفتاری