تاثیر آموزش مثبت اندیشی بر ادراک شایستگی و مهارت های اجتماعی کودکان بی سرپرست و بدسرپرست

زمینه و هدف: ازآنجایی که مثبت اندیشی بر بسیاری از جوانب زندگی افراد تاثیر عمده­ای دارد، هدف از اجرای این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مثبت اندیشی بر ادراک شایستگی و مهارت های اجتماعی کودکان بی سرپرست و بد سرپرست ۱۰ تا ۱۲ ساله بود. روش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح تک گروهی با پیش ­آزمون و پس­آزمون بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان دختر بی سرپرست و بدسرپرست ۱۰ تا ۱۲ سال شهر رشت در سال ۱۳۹۵ بود که از بین آنها ۱۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه مهارت های اجتماعی فرم معلم (گرشام و الیوت، ۱۹۹۰) و پرسشنامه ادراک شایستگی کودکان (هارتر، ۱۹۸۲) بود. مثبت اندیشی به صورت ۱۴ جلسه ۹۰ دقیقه ای به گروه نمونه آموزش داده شد. تحلیل داده ها با استفاده از ضریب d کوهن و ضریب g هدگس بررسی شد.  یافته ها:  نتایج یافته ­ها نشان داد که آموزش مثبت اندیشی توانسته است ادراک شایستگی و مهارت های اجتماعی کودکان را افزایش دهد و افراد مورد مطالعه شرکت ­کننده در آزمایش در پس­ آزمون به طور معناداری، ادراک شایستگی و مهارت های اجتماعی بیشتری داشتند  (۰/۰۵ > p). نتیجه گیری: در مجموع، نتایج به دست آمده از این پژوهش، سودمندی و تاثیر آموزش مثبت اندیشی در افزایش ادراک شایستگی و مهارت های اجتماعی کودکان را تایید می کند.

Keywords:

Positive thinking , perceived competence , social skills , orphan and badly supervised children , مثبت اندیشی , ادراک شایستگی , مهارت های اجتماعی , کودکان بی سرپرست و بدسرپرست